[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus de Boskabouter

Een beetje spijtig dat deze toch wel heel interessante topic stilgevallen is.

Misschien is iedereen wel zo stil geworden omdat ze net als ik dat boek zijn gaan kopen en zitten ze net als ik dat boek nu wel te lezen.

Ik heb het boek van Vermeiren nog maar diagonaal doorgenomen, maar ik heb ook de boeken van Josephus in mijn bezit.

Je kan die trouwens ook op het net raadplegen, zo bvb op http://www.ccel.org/j/josephus/JOSEPHUS.HTM


Wat opvalt als je Josephus leest is zijn stijl. Zijn relaas van de gebeurtenissen in de 1ste eeuw van onze tijdrekening leest als een spannende roman en heeft niet van doen met de mistige taal in de Evangelies die in dezelfde tijd geschreven zijn.

Vermeiren legt in zijn boek een hele reeks parallellen bloot tussen de werken van Josephus en het evangelie, zoals in http://www.ccel.org/j/josephus/works/autobiog.htm

"75. For when the siege of Jotapata was over, and I was among the Romans, I was kept with much Care, by means of the great respect that Vespasian showed me. Moreover, at his command, I married a virgin, who was from among the captives of that country (25) yet did she not live with me long, but was divorced, upon my being freed from my bonds, and my going to Alexandria. However, I married another wife at Alexandria, and was thence sent, together with Titus, to the siege of Jerusalem, and was frequently in danger of being put to death; while both the Jews were very desirous to get me under their power, in order to haw me punished. And the Romans also, whenever they were beaten, supposed that it was occasioned by my treachery, and made continual clamors to the emperors, and desired that they would bring me to punishment, as a traitor to them: but Titus Caesar was well acquainted with the uncertain fortune of war, and returned no answer to the soldiers' vehement solicitations against me. Moreover, when the city Jerusalem was taken by force, Titus Caesar persuaded me frequently to take whatsoever I would of the ruins of my country; and did that he gave me leave so to do. But when my country was destroyed, I thought nothing else to be of any value, which I could take and keep as a comfort under my calamities; so I made this request to Titus, that my family might have their liberty: I had also the holy books (26) by Titus's concession. Nor was it long after that I asked of him the life of my brother, and of fifty friends with him, and was not denied. When I also went once to the temple, by the permission of Titus, where there were a great multitude of captive women and children, I got all those that I remembered as among my own friends and acquaintances to be set free, being in number about one hundred and ninety; and so I delivered them without their paying any price of redemption, and restored them to their former fortune. And when I was sent by Titus Caesar with Cerealins, and a thousand horsemen, to a certain village called Thecoa, in order to know whether it were a place fit for a camp, as I came back, [size=6]I saw many captives crucified, and remembered three of them as my former acquaintance.[/size] I was very sorry at this in my mind, and went with tears in my eyes to Titus, and told him of them; [size=6]so he immediately commanded them to be taken down[/size], and to have the greatest care taken of them, in order to their recovery; [size=6]yet two of them died under the physician's hands, while the third recovered[/size]."

Als je aanvaardt dat wat hier neergeschreven staat historisch klopt, en je trekt dan ook nog eens de conclusie die Vermeiren trekt, dat nl. deze drie mannen uit het verhaal van Josephus dezelfde zijn als onze Jezus en de goede en de slechte moordenaar...

Dan was er nooit een christendom geweest als Josephus er niet was geweest. Jezus zou gewoon net als die vele anderen op dat veld die daar hingen gestorven zijn zonder dat iemand er later nog iets van zou herinnerd hebben. Niet Jezus, maar wel Josephus is dus verantwoordelijk voor de "Verrijzenis" !!!



Zelf was ik eerder getroffen door een andere parallel eveneens uit datzelfde "Leven" van Josephus te vinden op dezelfde link http://www.ccel.org/j/josephus/works/autobiog.htm

"2. Now, my father Matthias was not only eminent on account of is nobility, but had a higher commendation on account of his righteousness, and was in great reputation in Jerusalem, the greatest city we have. I was myself brought up with my brother, whose name was Matthias, for he was my own brother, by both father and mother; and I made mighty proficiency in the improvements of my learning, and appeared to have both a great memory and understanding. [size=6]Moreover, when I was a child, and about fourteen years of age, I was commended by all for the love I had to learning; on which account the high priests and principal men of the city came then frequently to me together, in order to know my opinion about the accurate understanding of points of the law[/size]. And when I was about sixteen years old, I had a mind to make trim of the several sects that were among us. These sects are three: - The first is that of the Pharisees, the second that Sadducees, and the third that of the Essens, as we have frequently told you; for I thought that by this means I might choose the best, if I were once acquainted with them all; so I contented myself with hard fare, and underwent great difficulties, and went through them all. Nor did I content myself with these trials only; but when I was informed that one, whose name was Banus, lived in the desert, and used no other clothing than grew upon trees, and had no other food than what grew of its own accord, and bathed himself in cold water frequently, both by night and by day, in order to preserve his chastity, I imitated him in those things, and continued with him three years. (3) So when I had accomplished my desires, I returned back to the city, being now nineteen years old, and began to conduct myself according to the rules of the sect of the Pharisees, which is of kin to the sect of the Stoics, as the Greeks call them."

We zien hier Josephus snoeven over zijn afkomst, en we zien ook hoe goed hij wel staat met zichzelf als hij vertelt hoe hij als kind al zo belezen was dat Joodse priesters en vooraanstaanden met hem discussieerden over de Joodse wetten.

Dat vond ik als twee druppels water lijken op dat verhaal van de eigengereide wijsneus Jezus die als kleine zijn ouders de stuipen op het lijf joeg door plots te verdwijnen. Na drie dagen zoeken vinden ze hem terug in Jeruzalem terwijl hij rustig aan het discussiëren is met priesters. Als ze hem dan vragen wat hem bezielde heeft hij bovendien nog het lef om te antwoorden "Waarom waren jullie bang? Wisten jullie niet dat ik bij mijn "Vader" moest zijn?"



Ik denk dat Vermeiren een zeer belangrijk én GEVAARLIJK boek geschreven heeft. De wazigheid van de evangelies wordt plots opgeheven en alles lijkt als een puzzel in elkaar te vallen.

We beginnen te zien waarom de historische Jezus altijd zo onzichtbaar is geweest. We krijgen ook een heel andere Jezus te zien, die als persoon - voorzover ik kan oordelen, want ik heb alles nog niet gelezen - slechts daardoor belangrijk was dat hij door de tussenkomst van Josephus kon overleven of "verrijzen". En dat deze gebeurtenis, samen met de ineenstorting van het Jodendom met de val van Jeruzalem, eerder dan de persoon Jezus zelf, de aanleiding is geweest om door de gemeenschap of sekte waarvan hij deel uitmaakte aangegrepen te worden om zoiets als het Christendom te stichten.