Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur
Voor een man die in een vorig leven Hitler was (je eigen woorden, niet de mijne), schuif je die Freud wel veel schuld in de schoenen.
|
Tijdje weg geweest?
Dan zou Freuds schuld juist een verdienste zijn.
Temeer daar Freud nu niet bepaald gelukkig was met zijn eigen jood zijn.
Wiki: Ofschoon Freud al vroeg atheïst werd, heeft hij later het belang van zijn joodse wortels voor zichzelf benadrukt. Onder de indruk gekomen van het opkomende nazisme ontwikkelde Freud later enige sympathie voor het zionisme.
Freud geloofde niet in enig God.
Maar volgens het boek zag Freud het helemaal niet zo somber in met Hitler, hij dacht dat het wel los zou lopen, en die zuster Adolphine (what's in a name? ) dacht daar anders over.
Freud wilde ook helemaal niet naar Londen.
En wat Hitler betreft heb ik daarover de mening dat deze toch wel de duivel zelf was, een verschrikking, ook al deed hij Gods wil, zoals ook Judas dat heeft gedaan.
En dat ik Hitler geweest zou zijn, zie ik niet puur persoonlijk, maar meer als algemene historische ontwikkeling van Jezus naar Hegel naar Hitler naar mij.
Kortom: in deze moet mezelf enigszins corrigeren.
Ik kan me ook niet herinneren Jezus persoonlijk geweest te zijn.