Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde
Hahaha....Zo wereldvreemd ben ik nu net nog niet. 
Het zou al mooi genoeg zijn als we zouden terugkeren naar de spelling van De Vries en Te Winkel. Maar ook dat zit er niet in. Het enige wat ons rest is een tweede Marchantering van onze taal te voorkomen.
Ik heb het al gezegd, sindsdien is er met de spelling Marchant, waar Jan bij zweert, in de ogen van deze neoromantikus een stuk taalverkleutering ingetreden.
De spelling Marchant noem ik de Grote Amutatiespelling waarbij het amputeren van de naamvals-n absoluut een brug te ver was.
De mooie naamvals-n uit de Taal der Vaderen werd vermarchanteerd op het altaar van de gemakzucht. |
Als ik dergelijke beschouwingen lees, kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat u spelling als taalnormerend beschouwt. Alleen is dat gewoonweg niet zo. Geen enkele "betonnering" van de spelling (kijk maar naar wat de Académie als een paar eeuwen tracht te doen) houdt taalverandering tegen. Niet een spellingsbeslissing slaagt erin een halt toe te roepen aan wat er in een taalgemeenschap leeft en ontwikkelt. Het tegendeel denken gaat uit van de maakbaarheid van een taal en de gemeenschap die deze draagt.
Spelling is er inderdaad om "gemakkelijk" te zijn. Spelling hoort logisch en coherent te zijn. Hoe ertoe komt om dit te duiden als de gedachten van een "neoromanticus" is me een volkomen raadsel. Ik zie de spelling juist niet als een gegeven dat de taal vormt, maar slechts wat de taal draagt. Het is een instrument, een beetje zoals in het dogmatiek van de Kerk de wijsbegeerte de dienares is van de godgeleerdheid. Spelling vormt een vehikel, niet de lading.
In een bepaalde periode van onze taalgeschiedenis heeft men de spelling van onze taal overladen met allerlei barokke elementen. Meer bepaald in de zuidelijke Nederlanden, toen er zelfs allerlei diakritische tekens verschenen. Hierdoor werd de beheersing van de spelling steeds meer het voorrecht van een toplaag. U wil schijnbaar naar deze exclusieve hoek terug: spelling overladen met allerlei historische en etymologische elementen waar de doorsnee taalgebruiker niets aan heeft en die de spelling laten verworden tot een doolhof waar je een telefoonboek van een handleiding voor nodig hebt.
Liever dan de logische insteek van bijvoorbeeld onze Afrikaanstalige vrienden die grote stappen hebben gezet naar die coherente vormgeving van de spelling. Of de Hongaren die in de 19e eeuw de spelling grondig hebben herwerkt, waardoor Hongaarse kinderen nu nog nauwelijks spellingsoefeningen moeten maken. De Hongaarse spelling is van een doorzichtige eenvoud en helderheid.