[circe]

Tuurlijk Wreker!

Ook de Kelten kenden hun drievuldigheid en bovendien een hele trits aan mindere goden. Maar sommigen zijn door de mazen van het net geglipt: de heilige Birgitta vb. was voordien de godin van de jacht of zoiets.

Het zou me niet verwonderen moest Christoffel en Antonius (de lievelingsheilige van mijn oma die altijd alles kwijt was) ook uit die oude godendoos getoverd werden.

[font=Arial][size=3]De oudste gegevens over het Keltische pantheon zijn overgeleverd in de vorm van figuratieve voorstellen. Het voornaamste en meest voorkomende motief is een mannenhoofd, meestal met snor en baard en voorzien van een vreemde hoofdtooi die misschien niets anders is dan een schematische voorstelling van twee tegenover elkaar geplaatste maretakbladeren. Dit motief komt ook vaak zelfstandig voor, als centraal element in Keltische composities van de Boom des Levens, omringd door vogels of wakende monsters. Waarschijnlijk gaat het hier om de oppergod "Lug" wiens naam terug te vinden is in de namen van verscheidene stedelijke centra, zoals Lugdunum, het huidige Lyon. Hij staat bekend als de Keltische ruitergod. Over de god Lugh uit de Ierse mythologie is wat meer bekend. Hij was de koning van de laatste generatie goden. Hij droeg de naam "Samild�*nach" (de ‘Zeer technische’) en werd beschouwd als de Zonnegod. Caesar was de eerste die in het midden van de eerste eeuw v. Chr. een lijst van belangrijke goden samenstelde, compleet met hun functies. Helaas geeft hij de Keltische namen niet, maar vergelijkt enkelen van hen met hun tegenhangers in het Romeinse pantheon. Hij heeft het over een driemanschap: Teutanes, Esus en Taranis genoemd. In dit verbond was Teutanes de machtigste, oudste en onguurste. Hij werd tevreden gesteld met bloedoffers, en droeg bijnamen als Albiorix, koning van het heelal, of Toutiorix, heerser van de stam, werd als uitvinder van alle kunsten beschouwd en door de Romeinen als Keltische Mars en als equivalent voor Mercurius opgevat. Het is niet helemaal zeker of hij identiek is aan Lug. Esus, de tweede uit de drieëenheid, onderscheidt zich niet sterk van Teutates. De stier was zijn wapendier. Op een afbeelding uit de Romeinse tijd vliegen drie kraanvogels om hem heen. Ook hij schijnt mensenoffers te hebben geëist. Taranis, de laatste, onderscheidt zich van zijn collega’s in zoverre dat hij de hemel, zoals Zeus, met bliksem en donder beheerste, echter niet omdat hij mensenoffers zou hebben gesmaad: hij gaf de voorkeur aan verbranding[/size][/font]