[Gunter]

Oorspronkelijk geplaatst door Dimitri

Inderdaad leuke voorbeelden, het is een echte sport om zulke grappige uitspraken te verzinnen, maar nog leuker natuurlijk als zulke fouten serieus gemaakt worden. Bij kampioenschappen steenkolenengels zou Nederland zeker de eerste prijs halen.

Maar goed, "die kant" wil ik dus juist niet op. Vergeet niet dat in Vlaanderen in feite dezelfde situatie bestaat: daar is niet het Engels, maar het Frans overal de eerste vreemde taal. Het verschil is alleen dat je Frans in Spanje en Duitsland niet eens hoeft te proberen. Daar kun je alleen in Franstalige gebieden mee terecht en dat zijn er toch niet zo heel veel.
Waar ik nu juist voor pleit is het verplicht leren van TWEE talen en eigen keuze van de scholier welke twee talen hij of zij wil leren. Daarmee voorkom je juist dat iedereen alleen maar een en dezelfde taal kent.

Wat de politici waarschijnlijk zal interesseren is hoeveel dat allemaal mag kosten. Ik bedoel, er gaat zo een zeer groot verschil ontstaan tussen scholen denk ik. Sommige grotere scholen zouden een groter aanbod met Russisch, Portugees, Arabisch, Pools, etc kunnen aanbieden, probeer dat maar eens te regelen met kleinere scholen.
Of je nu Frans, Duits of Engels leert, in Spanje, Griekenland, Portugal en Italië blijven ze vooral hun eigen taaltje kennen en weinig andere talen. Elke taal heeft zijn beperkingen.

Zo zijn er trouwens wel meer vakken die in de loop der tijd te makkelijk zijn geworden omdat de beruchte onderdelen er door waarschijnlijk getraumatiseerde onderwijsvernieuwers uit zijn gehaald. Vroeger moesten bij geschiedenis bijv. boekjes met jaartallen van belangrijke gebeurtenissen uit het hoofd geleerd worden. Mijn ouders kunnen die jaartallen nu nog grotendeels opdreunen: 754 - Bonifatius bij Dokkum vermoord, 1600 - Slag bij Nieuwpoort, enz. Ik hoefde echter helemaal geen jaartallen te kennen en de geschiedenis werd zelfs niet meer chronologisch behandeld, maar thematisch. Zo leerde je van een aantal onderwerpen (Tweede Wereldoorlog, Koude Oorlog, geschiedenis van VS en Sovjet-Unie in 20ste eeuw) en van de eindexamenthema's (in mijn geval: Duitsland na 1945 en Nederlands-Indië/Indonesië) heel veel, van een aantal thema's een beetje omdat die in de loop der jaren werden behandeld (China, Midden-Oosten, Klassieke Oudheid, Nederlandse politieke geschiedenis na 1830) en van alle andere onderwerpen helemaal niets. De gevolgen voor de geschiedeniskennis blijken uit enquêtes nu zo dramatisch te zijn dat men de zaken weer gaat terugdraaien: geschiedenis weer chronologisch behandelen en wel weer jaartallen laten leren. Ondertussen is er helaas wel een hele generatie die nauwelijks wat van de Gouden Eeuw afweet en die gebeurtenissen soms amper kan plaatsen in de tijd...

Je hoeft het niet zo radicaal te doen. Het is gerust mogelijk om een historisch chronologisch overzicht te geven zonder jaartallen van buiten te leren. Het grootste probleem is eerder dat er nooit genoeg plaats is om voldoende stof te dienen, er zal altijd wel een interessant thema wegvallen ten koste van tijdsgebrek of zo. Trouwens, ik heb een heel aantal historische vakken gevolgd op de universiteit, die verwachten ook niet dat men data kan citeren. Er wordt meer verwacht dat je de chronologische opbouw begrijpt, dat mag hier en daar wel eens een jaar er naast zijn. Data die gebruikt worden kunnen altijd opgezocht worden in een naslagwerk. Belangrijker is dat je een soort van historisch netwerk krijgt in je kop waarmee je dingen kan relateren.

Helemaal mee eens dat Engels, Duits en Frans alledrie belangrijke talen zijn. Daarom wil ik nu juist ook die keuzevrijheid geven en niet een taal maar twee talen verplicht stellen. Dat kan de talenkennis alleen maar ten goede komen. En ik denk echt niet dat iedereen dan Spaans als tweede taal zal kiezen, aangezien die taal voorlopig minder relevant is dan Frans of Duits. Maar die taalvrijheid kan er bijv. wel voor zorgen dat er in Vlaanderen meer mensen Duits en Spaans leren en in Nederland überhaupt meer mensen een tweede taal leren (alhoewel de kennis van het Duits toch wel redelijk hoog ligt, alleen wordt het nauwelijks nog gestudeerd). Want dat je het met Nederlands alleen niet redt, daar zijn we het volledig over eens. Dat er meer talen belangrijk zijn dan alleen Frans, daar verschillen we nog wel van mening over.

Naast Nederlands voor anderstaligen en Frans zijn voornamelijk Italiaans en Spaans de populairste landen in cursussen van het volwassenonderwijs. Dat is natuurlijk omdat die mensen soms op reis willen gaan maar anderzijds, die talen zijn er niet in het middelbaar onderwijs dus waar ga je ze elders studeren buiten het hoger onderwijs?

Ik begrijp dat voor een Brusselaar het 'concept België' nog steeds waardevol is, maar ik heb eerlijk gezegd het idee dat je België nauwelijks nog één land kunt noemen. Er is eerder sprake van twee landen in een staat. Natuurlijk zijn die landen economisch en cultureel verbonden met elkaar, maar eerder als buren dan als onderdelen van één geheel. En tja, buren zijn bijna altijd economisch en vaak ook cultureel verbonden met elkaar. Bij uitbreiding zorgt België dan nog voor politieke en juridische verbondenheid, maar het belang daarvan neemt steeds verder af. Het zal toch niet voor niets zijn dat men in Wallonië op een gegeven moment heeft besloten het vak Nederlands niet langer verplicht te stellen.

Ik ben geen geboren en getogen Brusselaar maar dat concept België is me toch relevant genoeg. Kan je het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Zwitzerland, de Verenigde Staten, Nederland, Frankrijk, etc. wel één land noemen? Ja, dat doe ik toch maar ik zie ook dat er binnen al deze landen ook verschillende "naties" (identiteiten) zijn op basis van taal, religie, gezamelijke geschiedenis, etnisch, etc. Het concept van een natiestaat is gewoon artificieel gezien er zo weinig natiestaten zijn waarbinnen de ene natie ook de staat omvat. Mij stoort het absoluut niet dat in mijn land er ook een andere belangrijke bevolkingsgroep is. Er zijn meningsverschillen en enkele problemen maar die kan men wel oplossen.

Overigens worden die Platduitse dialecten in Nederland Nedersaksische dialecten genoemd. Die vormen een overgang tussen de Duitse en Nederlandse standaardtaal en zijn daarom zowel in Duitsland (als Nederduits) als in Nederland (als Nedersaksisch) erkend als spreektaal. Volledige erkenning als officiële taal, die Fries in Friesland wel heeft, is niet mogelijk, omdat een Nedersaksische standaardtaal niet bestaat en bij mijn weten ook nooit bestaan heeft.

Wel, standaardtaal als concept is ook pas ontstaan in de moderniteit (valt samen met het ontstaan van de natiestaat). In die zin is er geen Nedersaksische standaardtaal geweest. Maar in die Gouden Eeuw, die geen jonge Nederlander nog kent buiten dat liedje over die zeerover met zijn kleine naam dat men zingt als Oranje speelt, dan kwamen de meeste belangrijke wetenschappelijke en filosofische werken in Europa uit in het Nederlands. Daar mogen we trouwens beiden fier op zijn want dat gaat voor een groot deel ook terug op de kennis van en uit de Zuidelijke Nederlanden. In de staatjes van Noord-Duitsland las men veel Nederlandse boeken vanwege het kleine taalverschil. Ik dacht zelfs dat de koning van Pruisen zelfs een zeer grote bibliotheek aan Nederlandse boeken had. Ik heb het ergens uit het buitengewone boek Radical Enlightenment van Jonathan I. Israel dat voornamelijk gaat over de ontwikkeling van het denken in de Lage Landen van de 17de eeuw.

Ik zou niet weten waarom niet. De maximumsnelheden kunnen toch ook verschillen tussen landen, waarom dan niet tussen landsdelen? Vlaanderen en Wallonië zijn territoriaal volledig van elkaar gescheiden, dus dat vormt geen enkel probleem. Alleen voor wegen die toevallig over de grens lopen of slingeren zul je misschien afspraken willen maken, maar dat kan onderling geregeld worden.

In Brussel zou het alleszins zeer zeer verwarrend zijn voor de vele pendelaars uit Vlaanderen en Wallonië. Op andere plaatsen ook, men moet overal dan duidelijk de grens trekken zodat mensen dat weten. Ik denk dat zo'n op elkaar afstemmen van het beleid beter onder federale noemer gebeurt. We zitten nog altijd in hetzelfde landje.

Begrijp me niet verkeerd: ik bedoelde niet dat álle gemeentes op elkaar lijken. Natuurlijk zijn er binnen Brussel, zoals binnen elke stad, grote verschillen tussen de wijken/gemeentes. Globaal zijn er in Brussel, buiten het centrum natuurlijk, drie types: gemeentes met een wat dorpse sfeer, gemeentes die residentieel van karakter zijn en gemeentes die grotendeels uit volkswijken bestaan. Maar gemeentes van hetzelfde type kun je toch niet zo duidelijk van elkaar onderscheiden. In Watermaal-Bosvoorde zie je dezelfde grote huizen als in Oudergem, in Sint-Jans-Molenbeek is het net zo multicultureel als in Sint-Joost-ten-Node, en Ganshoren en Sint-Agatha-Berchem lijken erg op elkaar qua dorps karakter. Globaal kun je zeggen dat het zuidoosten residentieel is, het noorden en oosten meer kleinschaliger en in de wijken rond het centrum vind je de volksbuurten. Maar waarom dat stuk voor stuk volledig onafhankelijke gemeentes moeten zijn is mij toch niet helemaal duidelijk. Ik heb de belachelijke gevolgen al meegemaakt: ik kon een straat niet vinden en liep naar een plattegrond die aan een grote doorgaande weg stond. Op de plattegrond was echter alleen de betreffende gemeente afgebeeld waar ik toevallig stond (Etterbeek was het geloof ik) en ik bleek helemaal aan de rand van het getoonde gebied te staan. Erg handig als je een straat zoekt die net aan de andere kant van de gemeentegrens ligt. Die grens leek bovendien volledig willekeurig getrokken: de bebouwing hield niet op bij de grens maar liep er dwars overheen, en veranderde ook niet van karakter. Ik zie dus echt het nut van zo'n gemeentegrens niet in. En ik zie ook niet in waarom in steden als Antwerpen, Rotterdam en Amsterdam met resp. 450.000, 600.000 en 730.000 inwoners één bestuur met deelgemeentes wel mogelijk is en dat in Brussel niet mogelijk zou zijn. Als je het mij kunt uitleggen, graag.

hehehe, ik woon in Etterbeek en niet ver van de rand van het stadsplan.
Alle gekheid op een stokje, in het dorp waar ik oorspronkelijk vandaan kom leef ik in een wijk die ook door 2 gemeenten heen gaat. Er staan trouwens geen plattegrond. Ik denk dat er amper plattegronden zijn waar meerdere straten uit verschillende gemeenten op staan. Maar er zijn in Brussel veel stadsplannen te vinden van het gewest, dus over de gemeentelijke grenzen heen. Ik denk dat ze te klagen hebben gehad van te veel verloren gelopen Nederlanders.
Meestal is het niet de gemeentegrens die willekeurig getrokken is maar de verstedelijking die die grens overschreden heeft. Op enkele uitzonderingen na (zoals de annexatie van Neder-over-Heembeek en andere gebieden door Brussel met als mooiste voorbeeld de Louisalaan die dwars door Elsene gaat maar Brussels grondgebied is aan weerszijden van de straat.) zijn die niet veel veranderd, de stad wel.
En dat is niet de enige plaats ter wereld, in Baarle-Hertog, Baarle-Nassau zijn er huizen waar de landsgrens dwars door gaat. Dat is toch van een veel hoger kaliber dan die vreemde Brusselse gemeentegrenzen denk ik.
Maar er is veel samenwerking tussen de gemeenten, zo zijn er politiezones tussen verschillende gemeenten. Het samenwerken dat kan wel uitgebreid worden, het afschaffen dat weet ik niet zo. Liever de oude dingen aanpassen zodat ze wel functioneren dan ze af te schaffen en iets nieuws in de plaats te zetten.