Helena is 25 jaar en heeft een licht verstandelijke beperking. Ze heeft maar één wens en dat is een baan vinden in het reguliere arbeidscircuit. In het buitengewoon onderwijs werd ze klaargestoomd voor de beschutte werkplaats, maar daar was ze diepongelukkig. Meer nog dan een materiële beloning, brengt een job voor Helena ook zingeving, zelfbevestiging en zelfrespect met zich mee. En dus is ze vastbesloten om haar kans te wagen op de 'gewone' arbeidsmarkt.
Bij Carrefour kreeg ze die kans. Ze mocht achter de kassa zitten en was zo fier als een gieter. Haar evaluaties waren goed, haar kassa klopte, ze moest alleen wat minder vragen stellen. Daar kan ik me nu eerlijk gezegd wel iets bij voorstellen, want thuis staat haar tater ook zelden stil.
De eerste weken zou ze onbetaald stage lopen. Begrijpelijk. Even aftasten of het voor beide partijen wel klikte. Alleen werden die weken vier maanden. Maar ach, ze kreeg net als de andere collega's een Carrefour-outfit aangemeten en haar uurrooster werd ingevuld tot eind December. Niets dan positieve signalen. Tot ik net voor Kerst plots een telefoontje kreeg. Helena huilt tranen met tuiten en vertelt me dat ze haar boeltje mag pakken. Er is kennelijk opeens geen budget.
Nu wordt de waarheid wel vaker geweld aangedaan in de reclame, en ik kan het weten want werk zelf in de sector, maar dit staat toch erg ver van de realiteit, vindt u niet Meneer Mark?
Want als u iemand vier maanden gratis laat werken in uw bedrijf, dan zet u die persoon niet alleen financieel in het zak, u speelt ook met hun gevoelens. Ik hoef u niet te vertellen dat het voor iemand met een beperking sowieso moeilijk is om sociale contacten op te bouwen. Op vier maanden tijd worden collega's vrienden, leer je klanten kennen, heb je opnieuw structuur gebracht in je leven en heb je een zekere fierte opgebouwd. En dan pakt u dat van de ene op de andere dag allemaal weer af?
Helaas is dit niet de eerste keer. Helena is al vier jaar op zoek naar een baan en elke keer opnieuw wordt ze na een 'verkennende stage' bedankt voor haar inzet. Colruyt, HEMA, Wibra, het Kruidvat, ... Die laatste liet na haar stage zelfs uitdrukkelijk verstaan dat ze "niet wensen samen te werken met mensen die onder het VOP statuut vallen". Werkgevers die een werknemer met een arbeidshandicap aanwerven, kunnen vijf jaar lang de Vlaamse ondersteuningspremie VOP krijgen. Beste Kruidvat: gaat u me nu vertellen dat u bewust iemand voor een peulschil hebt laten werken waarvan u wist dat die niet kon blijven?
http://www.hln.be/hln/nl/942/Economi...dhtml?show=art
Walgelijk hoe men in dit land met zieken, werklozen en minder begaafden omgaat!