[PAJOT]

De eerste en uiteindelijk wellicht belangrijkste schuldige is het Rode Rijk van het Kwade, zoals Reagan het terecht in zijn eerste ambtsperiode noemde. Even terecht zei Le Pen : "Waarom spreekt men voor 99 % slechts over de nazimisdaden - wat ergens als normaal zou kunnen beschouwd worden indien de verhoudingen geëerbiedigd werden - en waarom zwijgt men over de Sovjetmisdaden met hun zowat 200 miljoen slachtoffers ?"
Ongetwijfeld bedreven de nazi's misdaden, maar die werden dan toch bijna steeds in oorlogstijd bedreven.
Stalin heeft zich van het eerste moment steeds op verovering voorbereid, de proletarische revolutie moest over de hele wereld uitgedragen worden. Zowel Churchill als Hitler trapten in de val. Chroestschow onthulde in zijn memoires dat Stalin na de ondertekening van het zg. "duivelspact" uitriep : "Ik heb Hitler in de doeken gedaan !"

De tweede schuldige is ongetwijfeld Churchill, door David Irving als alcoholist in de hoogste graad gebrandmerkt. Ongetwijfeld gedreven door ambitie en regeergeilheid, maar evenzeer daarvoor betaald door de Tsjechen en het geheime Focuscomité. Hij zelf bevestigde later het grootste deel van zijn leven gebruikt te hebben om oorlogen tegen Duitsland voor te bereiden. Terecht merkt von Thadden op dat voor Churchill het probleem niet zo zeer Hitler was dan wel de Duitsers in het algemeen.
Spijts de strategisch onbegrijpelijke beslissing van Hitler om in 1940 het Britse expeditieleger in Duinkerken te laten ontsnappen aan de dodelijke Duitse omsingeling, bleef Churchill toen alleen de hoop de toenmalige eenfrontoorlog te doen uitgroeien tot een waarachtige wereldoorlog. In februari 1941 zei Morgenthau tot Roosevelt : "Ik denk, mijnheer de President, dat Engeland nu werkelijk geen cent meer heeft." En Roosevelt antwoordde daarop : "Zeer interessant. Nu kan ik met dollars naar Londen om Engeland en het imperium op te kopen".
En zo geschiedde ook werkelijk.

En de derde is wellicht Adolf Hitler, die verkeerdelijk dacht Europese politiek te kunnen voeren als een binnenlandse propagandaslag. Hij werd het slachtoffer van zijn grote ongeduld en ruilde langzaam maar zeker zijn volkse revolutie voor een vaak immoreel en op langere datum vernietigend imperialisme. Zijn houding t.o.v. de Sovjetvolkeren is daarvoor kenmerkend.

In feite begon de tweede wereldoorlog met het ondertekenen van het zg. monsterverbond, dat een tweefrontenoorlog voor Duitsland onvermijdelijk maakte. Een tweefrontenoorlog, die Duitsland, achteraf bekeken nooit winnen kon, alleen al omdat de noodzakelijke basis-grondstoffen ontbraken. Hitler voerde die oorlog vaak met een bijna irrationele hardheid, er ergens van uit gaand dat de overwinnaar altijd gelijk krijgt van de geschiedenis. Voor een oordeel over de Duitse dictator, een tekst van Charles de Gaulle over Napoleon :
"Ten overstaan van een zo wonderbare loopbaan, aarzelt het oordeel tussen veroordeling en bewondering. (...) Napoleon heeft wellicht de goede wil van de Fransen uitgeput en misbruik gemaakt van hun offers. Europa bedekte hij met graven, asse en tranen. En toch waren precies diegenen die hij het meest deed lijden, zijn soldaten, hem het trouwst. En vandaag spijts de verlopen tijd, de verschillende benaderingswijzen, de verse rouw, wordt er vanuit alle hoeken van de wereld hulde gebracht aan zijn herinnering en gaat er vanuit zijn graf een rilling van grootheid."

De vierde en zeker niet minst schuldige is de Amerikaanse president Roosevelt, alhoewel de USA zich op 3 september 1939 "neutraal" verklaarde. Deze theoretische neutraliteitspolitiek vormde in werkelijkheid slechts een handige dekmantel om eerst Churchill aan het roer te brengen en dan nadien steeds uitdagender de geallieerden te steunen. Spijts het herhaaldelijk aandringen van de bevelhebber van de Kriegsmarine Raeder, verbood Hitler de steeds provocerender Amerikaanse neutralieteitsschendingen te beantwoorden - ook al had Roosevelt verklaard dat de Amerikaanse grenzen op de Rijn lagen.
Op 1 mei 1945 schrijft de Amerikaanse vliegerheld en isolationist Lindbergh in zijn dagboek : "De druk voor de oorlog is sterk en stijgt steeds. De mensen zijn er tegen, maar de regering schijnt - hoe dan ook - oorlog te willen. De meeste Joodse interessen staan achter de oorlog".
Door de Japanse aanval op Pearl Harbour - waarvan Roosevelt vooraf op de hoogte was ! - werden de Amerikaanse isolationisten met Lindbergh monddood gemaakt en kon de President zijn reeds zo lang gekoesterde oorlogsplannen waarmaken.

De schuld aan de tweede wereldoorlog is dus een gedeelde schuld waar geen van de partijen vrijuit gaat. Het linkse sprookje, waarbij Hitler de alleenschuldige is en de misdaden van Stalin zoveel mogelijk verzwegen en vergoeilijkt moeten worden, is dus vals ! Ook de vele herdenkingen die momenteel ter ere van onze zg. bevrijders gehouden worden, zijn geschiedenisvervalsing.