[DewareJakob]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Zelfdoding is niet zo gemakkelijk als men in eerste instantie zou denken. Men heeft pijn, lijdt erg en weet dat het nooit zal beteren. Men wil er dus een einde aan maken en vindt dat men dit recht heeft maar langs de andere kant wil men degene waar men emotioneel aan gehecht is ook niet nodeloos doen lijden.

Ik stel voor dat u eens nadenkt over de situatie waarin u terminaal ziek bent en veel pijn lijdt, op welke manier u er zelf een einde zou aan maken en welke impact dit heeft op uw familie, uw kinderen of uw vrouw bijvoorbeeld.

Natuurlijk gaat u geen einde maken aan uw leven omdat u sterk gelooft dat het lijden ergens zal beloond worden, dat het een soort beproeving is, maar dit geldt niet voor atheïsten.

Dit neemt echter niet weg dat atheïsten ook emoties hebben en ze willen ook hun laatste adem uitblazen in een gemoedelijke sfeer waar de familieleden niet noodzakelijkerwijze negatieve herinneringen aan over houden.

Men leest dikwijls dat een bepaalde persoon in vrede ingeslapen is (bijvoorbeeld Marc Sleen is "vredig en waardig ingeslapen"). Dit is en ander verhaal dan iemand die zich te pletter heeft later storen van één of ander gebouw of die onder een trein gesprongen is, enz...

Vandaar dat het inroepen van hulp bij het uit beëindigen van het leven niet meer dan normaal is, het is goed voor de betrokkene en het is goed voor de omgeving.

Amen. Zo is het.