Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
De volgende vraag die dan gesteld wordt, is of u ook een antwoord hebt op de vraag of God bestaat.
|
De opstelling van die vraag kan mi beter.
'n Tijdje geleden las ik 'n verhandeling over enkele middeleeuwse gnostici.
Ben nu even de naam van de betreffende gnosticus kwijt, maar wat me daarvan bijbleef was de volgende uitdrukking:
'God is de mens op Aarde en de mens is God in de Hemel.'
Die bewering is geen enkel bewijs, ntl, maar het verlegt wel de focus en het doel van uw vraagstelling naar de psychische kern van de innerlijke zoeker zelf, ipv orthodox te geloven in ‘n zgn ‘onzichtbare God’ die, als ’n onoverbrugbare afstandelijke entiteit, zich ‘overal en nergens’ en buiten onze tijd-ruimtestructuur zou bevinden, watching every move we make.
Die intellectuele visie vergroot juist de afstand tussen de gelovige en zijn schepper, ipv te trachten een spirituele synthese te vormen, die je uitdrukking 'door de inprenting van Gods gelijkenis zijn we geroepen tot verantwoording', intellectueel/intuïtief begrijpelijker zou maken.
Rest me de vraag, hoe of op welke wijze wij dan wel 'gelijkend van God ingeprent' zouden zijn en hoe kom ik daar volgens jou dan achter ?