223 - de omgekeerde weg.
Nu zouden we dit ook nog om kunnen draaien, dus hoe wij ten eerste de binnenste buiten gedraaide hemel van nummer 5 (waarin wij ons in de hemel bevinden met de wereld in ons) ook weer terug kunnen draaien, zodat de hemel gewoon weer in ons is, in onze hersenen dus en we daar ook het heelal zien, ook in onze hersenen dus, dus van 5 naar 4.
Vervolgens dat we het beeld van het heelal in onze hersenen naar buiten projecteren, maar zo dat wij de wereld en het heelal in perspectief zien.
Dat is van 4 naar 3.
Dan is het Einstein heelal van 2 iets te moeilijk, dus we gaan eerst over naar 1, namelijk hoe we door vele subjectieve waarnemingen tot de conclusie komen dat het heelal objectief moet zijn, en het perspectief weg latende, zulk een objectief heelal alleen kunnen denken.
Dus van 3 naar 1.
Een apart verhaal is dat van Einstein waarin elke waarnemer zichzelf als stilstaande mag beschouwen en iedereen dus een eigen objectief heelal bezit.
Er zijn dan net zoveel heelallen als er waarnemers zijn.
Dus van 1 naar 2 als herhaling.
Maar nu kunnen we uit dat idee van Einstein een Super-objectief heelal bedenken, namelijk als eenheid van een eindeloos aantal heelallen, zoveel als er waarnemers zijn (in de atoomtheorie zijn dat er oneindig veel).
We kunnen dat Super-heelal het nummer 0 geven, dus van 2 naar 0.
Aldus is er ook een terugweg van hemel buiten ons(5) naar de hemel in ons (4) naar zintuigelijke waarneming (3) naar objectief heelal (1) en Einstein heelal (2) en Super-objectief heelal (0).
En is daarbij ook iets nieuws ontstaan, namelijk 0, het Super-objectieve heelal.
|