Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door mvd
De realiteit is gewoon dat de financiering van de katholieke eredienst teruggaat op het concordaat tussen Napoleon en de Kerk. I.p.v. de Kerk te vergoeden en haar bezitten terug te geven, ging de staat de Kerk financieren. Als je de financiering stopzet, moet er dus een nieuwe regeling getroffen worden. ..
|
Een wetgeving in een moderne democratie anno 2017 laten afhangen van een concordaat ooit gesloten door ene Napoleon is waanzinnig. Hoe ver in het verleden dient men terug te gaan teneinde rechtsgeldig te zijn/blijven? 200 jaar? 300 Jaar? Maximum 500 jaar? Wat zijn de criteria? En waarom?
Maar goed, laten we van hieruit vertrekken. Een interessante vingeroefening. Laat door de academische wereld eens bepalen wat de waarde is/was van die van de Kerk "gestolen" goederen. Deze waarde stelt men tegenover alle, maar dan ook alle, door de Staat betaalde subsidies die zijn uitgekeerd sinds dat concordaat.
Met andere woorden, de Staat geeft de goederen terug aan de Kerk, de Kerk geeft alle subsidies terug.
Het zou mij niet verwonderen dat het laatste het eerste inmiddels ruimschoots overtreft (vergelijkbaar met Sale and Lease Back Operaties - winst op korte termijn, verlies op lange termijn).
Bij een negatief saldo, zou je er opeens zedig over zwijgen? Of je misschien meteen beroepen op een andere overeenkomst van enige honderden jaren oud?