[Athelas]

Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic

Voor mij is een psycholoog een (nep)vriend tegen betaling.

Bij de eerste 4 ben ik weg gegaan. Ik hoorde vooral dat ik erg zwart wit ben. Dat ik kenmerken van autisme vertoon en dat ik obsessieve neigingen heb/had.

Dat is niet mijn ervaring. Ik ben leergierig en vind het leuk om analyzes te maken ook ivm mezelf (samen met een vriendin die dat ook graag doet want zelfanalyze is redelijk moeilijk voor mezelf). Je eigen gedragingen in kaart brengen is moeilijk. Ik heb mij op basis van eigen analyse laten diagnosteren voor adhd en ik heb effectief add (attention deficit disorder) en ze zeiden waarschijnlijk een lichte vorm van autisme. Ik heb dat laten doen in kortenberg en in beide gevallen deden ze alle moeite van de wereld om te zeggen dat je dat niet als een label moet zien. Dat het normaal is dat iedereen een beetje anders is (want dat is effectief wat beide zijn, iets meer dit of iets meer dat in je hersenen). ADD kunnen ze 'normaliseren' met medicatie en psychotherapie. Autisme enkel met psychotherapie waar een psycholoog alledaagse evenementen oplijst en je laat inschatten wat een normale response is en wat jij zou doen. Dit om je te wapenen als je die situaties tegen komt en ernaar kan handelen. Bij ADD krijg je dan meer coping mechanismes aangeleerd.

Wat ik dus eigenlijk wou zeggen. Ik heb mijn huiswerk op voorhand gemaakt, zowel psycholoog als psychiater wilden niet dat ik dat zag als een label maar eerder een uitzondering/schakering van wat iedereen wel een beetje heeft. Bij bvb ADD zijn die schakeringen gewoon extremer.

Mijn sessies bij de psycholog helpen mij vooral om zaken te herkennen, weten vanwaar dat komt en hoe ze te vermijden. Eigenlijk zuivere infodrain van haar naar mij. En ik voel echt wel dat dit werkt en mij relaxt. Bovendien lijkt het misschien inderdaad een nepvriend die je betaalt. Het zorgt er wel voor dat ik minder mijn verhaal 'moet' doen tegen mijn echte vrienden. Een burnout/depressie kan wel even duren en het weegt ook op je vrienden na een tijd. Dus ga ik liever naar een nepvriend om mijn verhaal te doen en alledaagse zaken tegen mijn echte vrienden te vertellen.

Maar mensen die jouw verhaal hebben gedaan ken ik ook genoeg. Het is belangrijk een goede psy te vinden, iemand waarmee je overeenkomt, iemand waar je rijker buiten komt ipv verwart of gefrustreerd.

Veel vragen, veel labels, maar uiteindelijk heb ik er geen fuck aan gehad. Met psycholoog nummer 5 werd ik goed bevriend, maar een jaar geleden pleegde ze zelfmoord om wille van gezinsproblemen waar ik niets van wist.

Veel vragen zijn normaal hé
Wel spijtig van nr 5

Voor mij zijn al die sessies tijdsverlies. Het enige waar ik echt heil in zie, is een cursus NLP om je manier van denken te modifiëren. Jezelf als positivist leren programmeren.

Ik denk dat het grote merendeel van stressgerelateerde problemen aan iemands manier van denken liggen. Zo is een perfectionist ongelukkig met alles wat niet perfect is. Een recept voor depressie

Ik ken NLP persoonlijk niet. Als het je helpt zoveel te beter.

Goh, ik denk dat het vooral belangrijk is om mensen met ongeveer gelijke werkethiek, een gelijke manier van denken, te laten samenwerken. Bvb een conservatief persoon naast iemand proactief zetten, is ook niet altijd goed. En zo zijn er nog wel voorbeelden.