[Patriot!]

“Arm Vlaanderen met zijn eng bekrompen mentaliteit"

vrijdag 06 augustus 2004

“Arm Vlaanderen met zijn eng bekrompen mentaliteit: voor mij, en het is een
persoonlijke bedenking, zeker niets om fier op te zijn.”

Uitspraak van Ludwig Vandenhove tijdens zijn toespraak naar aanleiding van
de nationale feestdag op woensdag 21 juli 2004.

Hieronder vindt u de integrale tekst van de toespraak.

Eerwaarde heer deken
Eerwaarde heren pastoors
Heren diakens
Mevrouw de parochieassistente
Mijnheer de voorzitter van de rechtbank, mijnheer de vrederechter, mevrouw
de politierechter en andere vertegenwoordigers van de rechterlijke macht
Heren generaals, kolonels, officieren, onderofficieren en
beroepsvrijwilligers
Vertegenwoordigers van andere overheidsinstellingen
Collega’s uit de politiek
Vertegenwoordigers van de federale en lokale politie, civiele bescherming,
brandweer en Rode Kruis
Voorzitters, bestuursleden en leden van de vaderlandslievende verenigingen
Geachte genodigden
Dames en heren
Beste vrienden

Mag ik iedereen van harte verwelkomen op deze feestelijke viering naar
aanleiding van onze nationale feestdag en bedanken voor uw aanwezigheid,
niet in het minst de vaderlandslievende verenigingen.

Op deze nationale feestdag, vieren wij de eenheid van onze Belgische natie,
zoals die in onze monarchie en in onze Grondwet verankerd is.
Met het traditionele Te Deum in de hoofdkerk, is deze feestdag alvast met
een passende plechtigheid ingezet.
Ik wens hiervoor eerwaarde heer deken, de eerwaarde heren pastoors, de
diaken(s), de orgelist en het koor van harte te bedanken.

Dit jaar was er, na het Te Deum, opnieuw overvlucht van vliegtuigen uit
Beauvechain, die de traditionele driekleur verspreiden.

Alleszins bedankt Beauvechain, en wij hopen eveneens nog jarenlang goed te
kunnen samenwerken in allerlei organisaties, in het kader van ons
peterschap, zoals de taptoe, die dit jaar opnieuw een grandioos succes is
geworden.
Zelfs de hevigste tegenstanders, voor zover die er al geweest zijn, moeten
toegeven dat de Grote Markt van Sint-Truiden een unieke locatie is voor de
organisatie van een militaire taptoe.

Ook de lokale politie Sint-Truiden-Gingelom-Nieuwerkerken zal, trouwens met
de allernieuwste politiecombi, aanwezig zijn op het nationaal défilé in
Brussel.
Het gaat meer bepaald om de inspecteurs van politie Bart Delmel en Frank
Geldhof.

Nogmaals een bewijs dat onze lokale politie
Sint-Truiden-Gingelom-Nieuwerkerken goed werkt en een voorbeeld is voor
België en Vlaanderen.

Op 21 juli 1831 legde Koning Leopold I de eed af als eerste Koning der
Belgen en zwoer daarbij trouw aan de Grondwet.

De Koning verzekert de band tussen de 3 taalgemeenschappen van ons land.
Door zijn kennis van de landstalen en zijn positieve houding ten aanzien van
het federaliseringsproces, heeft Koning Albert II sedert zijn aantreden deze
taak waargenomen. Meer dan ooit verpersoonlijkt onze vorst de eenheid van
België. Hij is hierbij, tegen de verwachtingen in, snel uit de schaduw
getreden van wijlen Koning Boudewijn. De plechtigheden en het enthousiasme
bij de bevolking, vorig jaar, naar aanleiding van zijn tienjarig
koningschap, bewijzen dit overduidelijk.
‘Eendracht maakt macht’, luidt het devies van onze Belgische natie.

En ik haal hier opnieuw Rik Van Cauwelaert aan die, in een editoriaal in de
‘Knack’ Koning Albert II vorig jaar ‘De uurwerkmaker van Laken’ noemde.
“Alleen vindt de gemiddelde Belg, maar ook de gemiddelde Vlaming - de
opiniepeilingen lijken dit toch aan te geven - het een hele geruststelling
dat iemand, de uurwerkmaker van Laken, af en toe wat olie in de machine
spuit”.
Na de verschillende verkiezingsuitslagen en de verschillende
regeringssamenstellingen in de diverse gewesten en gemeenschappen op 13 juni
2004 is dit nog meer het geval.

Na telkens weer gunstige beoordelingen van België in allerlei jaarrapporten
van internationale instanties over de kwaliteit van het leven, is een zekere
nationale trots niet misplaatst. Toch is waakzaamheid geboden: de
toekomstige welvaart van elk van de drie gemeenschappen in België zal immers
meer dan ooit afhankelijk zijn van de onderlinge bereidheid tot hulp en
begrip en van solidariteit.

Ondanks het unieke sociale vangnet, dat in België na de 2e Wereldoorlog is
uitgebouwd, is er de relatieve armoede onder laaggeschoolden, werklozen,
chronisch zieken en invaliden. We moeten ervoor zorgen dat die
bevolkingsgroepen niet wegglijden in een zinloos uitkeringsbestaan. De
federale regering en de nieuwe diverse deelregeringen moeten verder werk
maken van deze problematiek.

Spijtig genoeg moet ik vaststellen dat in onze super-geïndividualiseerde
maatschappij steeds meer landgenoten, niet in het minst aan de Vlaamse zijde
van de taalgrens, zich laten verleiden door de
‘ieder-voor-zich’-mentaliteit, ja zelfs het racisme, van extremistische
partijen. De uitslag van 13 juni 2004 heeft dit nog maar eens bevestigd.

Arm Vlaanderen met zijn eng bekrompen mentaliteit: voor mij, en het is een
persoonlijke bedenking, zeker niets om fier op te zijn.

Ik zeg dit elk jaar opnieuw, maar dan zullen ze mij tenminste niet kunnen
verwijten dat ik het niet gezegd heb!

Diegenen die vandaag kiezen voor die enge, egocentrische willekeur, die het
oplossen van problemen herleiden tot het aanduiden van een zondebok, moeten
er zich van bewust zijn dat zijzelf vroeg of laat het slachtoffer hiervan
kunnen worden. Onverdraagzaamheid keert zich uiteindelijk altijd tegen
zichzelf.

Ik had gehoopt dat wij dit in Sint-Truiden hadden kunnen blijven vermijden
en hadden kunnen blijven doorgaan als verdraagzame stad, een stad waar
verschillende nationaliteiten en culturen samenleven, een voorbeeld voor
Vlaanderen en België.
13 juni 2004 heeft echter aangetoond dat ook wij, als één van de laatste
middelgrote steden in Vlaanderen gesneuveld zijn. We mogen als Truienaren
hieraan niet toegeven. Dit heb ik ook geschreven in het laatste nummer van
ons stedelijk informatieblad, en ik citeer: “In Sint-Truiden is het goed om
te leven. Waarom kankeren we dan? Beseffen wij dan niet hoe goed wij het
hebben in Sint-Truiden? Laten we daar eens over nadenken, over praten, van
gedachten wisselen, discussiëren en als er problemen zijn oplossingen
bedenken. Maar laten we vooral niet vervallen in individualisme en egoïsme.
Dit is toch oneigen aan de Truienaar met zijn open, verdraagzame en
Bourgondische mentaliteit.”

Het evenement “Fiësta Tropical” van zondag laatstleden heeft dit nog maar
eens bewezen. Dit is de toekomst in onze OPEN wereld.
Wat is er immers mooier dan de tweede grootste markt, maar de mooiste markt
van België vol met kleur van mensen, kleren, toffe wereldmuziek, etc.
Diegenen, die niet beseffen dat dit de toekomst is, zulke open, verdraagzame
wereld, zijn kortzichtig, ook als politici.
Vandaar dan ook een dikke proficiat voor de organisatoren: schepen Peter
Dufaux, de Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking (GROS), de
leden van het Nicaraguacomité en de talrijke (andere) vrijwilligers van de
meewerkende organisaties.

Ik wil hiermee aantonen dat het in de eigen schulp kruipen, dat het
extremisme in Vlaanderen typeert, op termijn voor de Vlamingen zelf een
verarming is. Vlaamse zelfgenoegzaamheid is absoluut misplaatst. We wonen
hier in Sint-Truiden dichtbij de taalgrens. Velen onder ons kunnen zich nog
herinneren hoe hun ouders of grootouders destijds gingen werken in Wallonië
en economische welvaart naar hier brachten. Met dat in het achterhoofd mag
de taalgrens nooit een echte barrière worden.
Bovendien heeft onze Sint-Truidense mentaliteit iets van het Waalse
temperament en is Wallonië voor ons ook economisch van belang. Het volstaat
op een willekeurige dag door Sint-Truiden te wandelen en u zal merken dat er
heel wat Walen Sint-Truiden bezoeken. Bezoeken betekent in dit geval ook
kopen en consumeren. Het is niet voor niets dat wij samen met Tongeren en ik
kijk nu in het bijzonder naar onze schepen voor middenstand Miel Londoz,
promotie voeren in Wallonië.

Ook in het verdere federaliseringsproces, moet die solidariteit tussen de
verschillende gemeenschappen en met andere volkeren centraal blijven staan.

U moet mij maar eens uitleggen hoe we tegelijkertijd een hechter en groter
Europa willen en inmiddels Vlaanderen en Wallonië steeds meer van mekaar
vervagen.

De federalisering is a fortiori zo een proces waar iedereen moet kunnen bij
winnen.
De institutionele discussie mag zich niet beperken tot bevoegdheden,
instellingen en structuren, maar moet vooral doorzichtigheid, efficiëntie en
een betere dienstverlening aan de burger garanderen. Of dit nu steeds het
geval is, valt te betwijfelen. Iemand, die in de dagdagelijkse praktijk
staat, bijvoorbeeld in een stad, merkt dat onze staatsstructuur steeds
ingewikkelder wordt voor de modale burger. Dit zou nochtans precies moeten
vermeden worden. Verdere staatshervormingen zouden, dus op de eerste plaats,
moeten gezien worden als een kans om een aantal fundamentele democratische
waarden en principes waar te maken.

Of bevoegdheden nu verder regionaliseren of niet, wat mij betreft moeten
twee punten vooropstaan:
- De burger wil een efficiënte dienstverlening en een doorzichtig bestuur en
is a priori niet geïnteresseerd in welk niveau dit doet en/of welke
bevoegdheid heeft.
In die context moet durven bekeken worden welke bevoegdheden verder kunnen
geregionaliseerd worden, maar moet men evenzeer de moed durven hebben om
bepaalde bevoegdheden, die in het verleden naar gemeenschappen en gewesten
zijn overgeheveld opnieuw in vraag te stellen.
In het belang van de democratie moet hier het gezond verstand primeren op
principes;

- De cultuurverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië, die trouwens altijd
bestaan hebben, maar nu vooral door de mediatisering en het politiek
misbruiken ervan door sommigen meer geaccentueerd worden, moeten eerder
gezien worden als een positief dan als een negatief gegeven, zeker in de
hoger geschetste OPEN wereld waarin we momenteel leven.

Laat ons elke dag werken aan een WARM, OPEN en VERDRAAGZAAM Vlaanderen, aan
een solidair België en een steeds hechter Europa.
Laat dit de betekenis zijn van deze nationale feestdag.

Om te eindigen breng ik een toost uit voor hetgeen de Koning en de Koningin
betekenen voor de eenheid van ons land.

Leve de Koning, leve de Koningin, leve België, leve Sint-Truiden.

Nog een prettige en aangename nationale feestdag.

Ludwig Vandenhove
burgemeester Sint-Truiden - senator