Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf
Een groot verschil he, Sancho!
Tegenstanders van directe democratie insinueren al te vaak dat directe democratie een vervanging van vertegenwoordiging inhoudt.
Dit doen ze om het 'overbevragingsargument' te kunnen in roepen.
Niets is echter minder waar.
Een vertegenwoordiging kan perfect, op voorwaarde dat de burger het laatste woord heeft, en die vertegenwoordiging daadwerkelijk kan corrigeren (petitierecht), passeren (via direct wetgevend werk-BROV), en desnoods elimineren (recall).
|
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door sancho
Lijkt me een werkbaar en logisch uitgangspunt! Misschien kan men nog toevoegen dat een rechter zich niet alleen "schikt naar" wetten, maar ook een aktieve rol speelt in de interpretatie van die wetten.
|
Niet rationele argumentatie en intellectueel oneerlijk gezwets.
Ik heb nooit de drie machten door elkaar gehaald, enkel kromme voorbeelden gegeven die door Supe®Staaf graag werden binnengekopt. Het lijkt wel een hobby van hem om de meest brave mensen van dit forum een hak te zetten. Enfin, als het echt op argumenten aankomt, komen de verdedigers van de volledige vrije meningsuiting nooit verder dan dat ze het volstrekt onaanvaardbaar vinden dat ambtenaren strikt ondergeschikt (zouden) moeten functioneren onder politieke leiding. Als je hen dan vraagt waarom dit onaanvaardbaar zou zijn komen ze niet verder dan Prof. Dr. Marnix Van Damme die zegt dat elke ambtenaar grondwettelijk recht van spreken heeft zolang het de goede werking van zijn ministerie niet in het gedrang brengt. Applaus op de Staafbanken, en niemand die struikelt over de contradictie.
Als je die contradictie wil wegwerken kan je rationeel tot twee besluiten komen:
1. de democratie primeert boven de vrije meningsuiting en niet iedereen heeft spreekrecht. De ingebouwde beperking van het vrije woord voor ambtenaren is noodzakelijk voor het goed functioneren van openbare diensten. Ministers hebben dan wél eindverantwoordelijkheid, immers in een democratie is niet de koning, niet de secretaris, niet de ambtenarij verantwoordelijk maar de degene die bestuurlijk verantwoordelijk gesteld kan worden: de minister dus. (Enfin, iedereen die de burger kan corrigeren)
2. de democratie is ondergeschikt aan de vrije meningsuiting en iedereen heeft spreekrecht. Topambtenaren kunnen dan vanuit hun bevoorrechte positie in couranten allerlei het beleid van hun minister (lees de kiezer) afzeiken, belachelijk maken, in twijfel trekken….. Wie wat zegt die doet ook wat; namelijk men bespeelt de publieke opinie, en doet dus aan politiek. Als je ambtenaren hebt die aan politiek doen, kan de minister (de kiezer) niet meer als eindverantwoordelijk gesteld worden voor het beleid.