[Vlaanderen Boven]

Dat hele verhaal van AEL met haar Libanese oprichter is goed samengevat in een oude anecdote opgetekend door een amazigh schrijver uit de 14de eeuw. Het gaat over een gecompliceerde patriarchale verhouding tussen Noord Afrika en het Midden Oosten. Mensen uit die stoffige gebieden hebben de neiging Noord Afrika en Noord Afrikanen te zien als een verlengstuk van het eigen cultuurgebied. Zij beschouwen zichzelf als het harde land van beschaving. Wijsheid kwam te midden van hun. Zo ook talrijke verlossers van volkeren zoals profeten, propagandisten, warhoofdige imams en leiders van terreurnetwerken. De rest is de periferie en dient ondergeschikt te blijven aan het moederland. Een soort achtertuin waar een anomieme massa zonder persoonlijkheid een dierlijk leven leidt. Net goed geschikt om er vlees voor het eigen kanon mee te voeden.

Die bewoners van die immense achtertuin dat Noord Afrika heet wonen inmiddels in de belangrijkste steden van Europa. Migratie en migranten uit Noord Afrika die in Europa wonen waren sinds de jaren 60 een belangrijk hoofdstuk in de geo-politieke strategie van Midden Oosters ideologische centra. Maar vanuit het perspectief van dat failliete Oosten zijn onze migranten onwetend, naief en ongeorganiseerd. Zij zouden de goede naam van de Arabieren hebben besmeurd. Vandaar de roeping om zich zogenaamd in te zetten voor hun positie in Europa. Deze alibi is onbedoeld goed uitgelegd door de Libanese oprichter in een interview in Contrast Magazine (10 oktober). Het vertrekpunt van de Liga zou zijn ingegeven door een gefrustreerd zelfbeeld ten opzichte van zowel de Marokkaanse migranten in Europa als tegenover de veel machtiger autochtone Europeanen.

Hoewel ze over de islam hamert praat de Liga vooralsnog alleen namens de Arabische gemeenschap in Europa. Er zijn b.v. geen Turken, Koerden, Afrikanen of Asiaten in de Liga te vinden. Sterker, in de praktijk blijken ze uitsluitend namens Marokkanen te praten. Imazighen en Tamazight komen er het slechtste vanaf. Want volgens de filosofie van de Liga bestaan ze niet. En al bestaan ze dan is hun erkenning nadelig voor de grote Arabische natie.

Beschaving bijbrengen aan de Barbaren in de achterbuurten van Belgie en misschien straks in Nederland is de missie van de Liga. Ze wil haar doelen bereiken door kansarme Marokkaanse migranten aan zich te binden, naar het centrum van het Arabisch-zijn te annexeren om ze vervolgens tegenover de autochtone samenleving op te hitsen. Het is deze huichelachtige missionarisenhouding die sinds vroeg in de Middeleeuwen tot vandaag bepalend is geweest voor de verhoudingen tussen Noord Afrika en het Midden Oosten.

We hebben nog een weg te gaan om de dekolonisatie van onze geschiedenis te bewerkstelligen. Misschien moeten wij het werk voortzetten als de oude Imazighen die reeds hier bewust van waren. Een anonieme schrijver heeft op zijn eigen manier genoteerd in de vrom van een anecdote de toen heersende ideeen in het Midden Oosten over de Noord Afrikanen. De schrijver zegt:

Eens werd in aanwezigheid van de Vorst der Gelovigen, Ibn Abd al-Aziz
al-Ubaydi gewag gemaakt van de Maghreb (Noord Afrika). Een van de aanwezigen sprak: Men heeft ons verteld dat de wereld gelijkt op een vogel: het Verre Oosten is de kop, Yemen is de ene vleugel, Syrie de andere, Iraq is de borst van de vogel en de Maghreb is zijn staart. Er was toevallig onder de aanwezigen een Berber uit de Maghreb, genaamd Duqa. Deze antwoordde: Wat u zegt is waar. De vogel waarvan u spreekt is een pauw. De Sultan lachte en was edelmoedig in zijn schenking.

(anecdote geciteerd in
een lezing in Nederland
door een amazigh geleerde
een aantal jaren geleden)

Groetjes,

Interessant...