[Mitgard]

de regen

ze zocht de alledaagse droom
vanzelf gesproken
in de uren die hij blijvend wenste
die vluchtten voor de regen
de naamloze koorts in zijn lichaam
de gedachte aan hoop bleef
de warme avondzon
verdwaald in de laatste zomer
die haar einde verzweeg
en alles eindigt
de regen zou eindigen
op niets of misschien
een wit laken in de zon
een droog 'loop verder'
en 'hier valt niets te zien'