Zo gebeurt het wekelijks dat, als ik in de Kempische bossen wandel, ik géén goeiendag krijg van een enkeling die je op uw weg passeert... Je kan zelfs geen oogcontact maken, want meestal kijken ze of opzij, of naar de grond, of naar hun hond... Dit is toch een noodkreet, niet???
En nee, dat is niet zo in heel het Westen. Vorige zomer was ik supergoedgezind van onze Noorderburen teruggekomen. Hun enthousiasme en spontaniteit werkt echt aanstekelijk. Ook in Frankrijk is het heel normaal dat je mensen begroet die je kruist. In Amerika beginnen ze meestal zelfs een praatje, als ik dat ook even als het westen mag beschouwen...
__________________
Michael Freilich, Joods Actueel: ‘Indien de geschiedenis zich zou herhalen met De Wever als burgemeester van Antwerpen, zou ik me zorgen maken over de joodse burgers.'
|