voila sé is het fotoke dat ik recent kreeg toegestuurd en wat de eerste momenten weergeeft bij de zuid-koreaanse hulpinstanties die me destijds opvingen - in dit geval een kinderziekenhuis, want ik belandde pas nadien in een weeshuis, maar dat terzijde - zoals men kan zien verkeerde ik in niet al te goede toestand, en ik vraag me eigenlijk serieus af hoe men überhaupt een klein kind zo kan laten verkommeren, moeten heel barre omstandigheden geweest zijn, niet dat ik er geen weet van had aangezien ik onder de schurt zat met diverse oorontstekingen en nog een ander aantal onaangename zaken zoals jullie kunnen afleiden aan de hand vd huidaandoeningen op m'n kin ed...
yes, the vision of it all continues to haunt me, especially since it reminds me of an existence i can barely phantom
