Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jantje
Er zijn een paar problemen bij de bepaling van de armoede grens.
Is men arm omdat men geen GSM heeft?
Is men arm omdat men niet in een luxe woning leeft?
Is men arm omdat men niet met een BMW of Mercedes rijd?
Wat men hier als arm bestempeld is buiten west Europa de middenklasse.
In sommige gebieden kan men met het leefloon van hier als God in Frankrijk leven.
En nee, je moet daarvoor niet buiten Europa gaan.
Gisteren nog met 2 van mijn kinderen gaan kijken naar de veranderingen die ze in hun pas gekochte woningen willen uitvoeren.
Heb ze beide een stamp onder hun inktpot gegeven en even duidelijk gemaakt dat ze te veel willen.
Bij de ene werkte de schoonvader mooie mee, en kregen ze van hem ook te horen dat ze zelf maar moeten opdraaien voor hun luxe en overbodige verwachtingen en verlangens.
Bij de andere trok de schoonvader gewoon zijn geldbeugel open, want ja, ze kunnen toch niet in een armoedig huis leven, dat niet is aangepast naar de moderne noden.
Beide schoonvaders zijn zelfstandigen.
Beide hebben een dikke bankrekening.
Beide hebben slechts 2 kinderen.
Beide wonen en leven in overbodige luxe.
Beide hebben een 2de verblijf in het buitenland.
Beide hun ouders zijn gewone arbeiders.
Beide zijn op technisch vlak ongeletterden.
Beide hebben wel een hogere graduaat opleiding genoten, huidige Bachelor.
Doch, de ene is handelaar, de andere boekhouder.
Terwijl de ene dus dagelijks steeds opnieuw zijn klanten moet tevreden houden, kan de andere rusten op zijn lauweren.
Terwijl de ene meer uren moet werken dan de gemiddelde arbeider, kom de andere nog niet aan 1/2 van de werkuren van de gemiddelde arbeider.
Terwijl de ene juist moet werken wanneer de gemiddelde werknemer vrij is, bepaald de andere zelf zijn uren.
Dus wat is armoede en wanneer leef je in armoede?
Voor hen die buiten west Europa leven, is armoede een onbekend iets in Vlaanderen.
|
Daar heb je ferm gelijk in. De notie "armoede" is een uitermate relatief begrip geworden. Ik heb altijd geweten dat armoede gelijk stond met "behoeftig". Maar door het gestook van middenveld-types zoals
Bea Cantillon werd de notie armoede volledig uitgehold en terug opgevuld met een inhoud zoals
zij dat zien. En dat komt er op neer dat je nu arm bent als je minder hebt dan het gemiddelde van iedereen.
In feite is het gewoon een verlengstuk van de onblusbare marxistische
egaliteitskoorts die we bij de middenveld-organisaties terug vinden. Het feit alleen dat de een wat meer heeft dan de andere is voor dergelijke pipo's een ondraaglijke gedachte. Er zullen nochtans
altijd verschillen blijven. De mensen zijn gewoon niet gelijk.
Een ander voorbeeld van de gelijkheids-obsessie dat tegenwoordig erg in de actualiteit ligt: het
"inclusief" onderwijs. Het feit dat er kinderen zijn die, door de meest uiteenlopende oorzaken, beter af zijn in bijzonder onderwijs. Ook dat is voor links-denkenden niet te pruimen. Dus duwen ze die kinderen, al of niet met het akkoord van de ouders, in het gewoon onderwijs. Met rampzalige gevolgen voor iedereen: de probleemkinderen, de niet-probleemkinderen en de lesgevers. Na verloop van tijd valt eindelijk de euro bij de zogezegd "progressief" denkenden. Dus moeten de gespecialiseerde leerkrachten uit het bijzonder onderwijs hun collega's uit het gewoon onderwijs nu vlug vlug ter hulp snellen om te proberen iets te doen aan de chaos.