Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
Gestoord worden door elektronica tijdens een vergadering ... oei, in mijn tijd was dat enkel mogelijk als je op je gsm gebeld werd. (of een sms-je, maar swat).
Als een chef, een medewerker of wat dan ook, opnam, dat liet ik met luide stem horen, zodat de opbeller het kon koren:
"Jules, nog een Duvel voor jou?", of voor de dames "Annie, gaan we buiten eten straks?"
Vooral die chefs waren daar pinnijdig voor. Maar ja, ze hadden me nodig en konden nooit het minste kritiek geven op mijn werkprestaties.
|
Ha, ik ben hier niet de enige die soms de indruk durft te hebben tot het
heir der onmisbaren te behoren.
De
indruk, dus. Genre “
neem mij hier weg en de barak stort in”.
Tot je inderdaad om één of andere reden een tijdlang weggenomen bent, en bij terugkeer vaststelt dat alles zijn gang is blijven gaan, en dat je tijdelijke vervang(st)er het erg goed heeft gedaan, en dan nog wel op een geheel eigen wijze.
Misschien heeft het ook iets te maken met het voortschrijden der jaren, maar mij heeft het de premisse “
ze hebben mij nodig” een andere betekenis gegeven. Een in zekere zin geruststellende betekenis : na mij zal de strijd verder gezet worden, en met minstens even veel energie. Nog enige tijd zoveel mogelijk ervaring overdragen, en je opvolg(st)er in de best mogelijke lanceeropstelling manoeuvreren, en dan heb je je zandkorrel bijgedragen en ruim je plaats : dat is het leven.
On topic : gezien de door mijn smart band verstrekte gegevens heb ik de maand mei qua fitheid schitterend ingezet. We zijn weliswaar slechts twee dagen ver : volhouden is nu de boodschap.
Aan de reacties in deze draad te zien zijn er toch ook in België heel wat gebruikers van een smart band, waarbij elkeen een eigen reden en motivatie blijkt te hebben. Goed zo !