Ik heb net het fragment met Hopkins gezien.
Zum kotzen.
De manier waarop die de verantwoordelijkheid legt bij Schepmans, verwijzend naar de inmiddels befaamde lijst waarop één van de terroristen-to-be op stond. Waanzin.
En dan dat melodramatisch huilbuitje erachter (won’t somebody pleeeaase think of the children?!”). Journalistiek van de bovenste plank gewoon.
En dit gaat er wsk in als zoetr broodjes.
De wereld is zot geworden
__________________
We sit together, the mountain and I, until only the mountain remains
|