Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee
Die pijlen gaan niet zo ver (perslucht denk ik), dus je moet kort bij de leeuw komen. Misschien een uitdaging voor jou Knuppel. Het was een Vlaamse leeuw, dus geen gevaar te vrezen  |
Het lachen zou je snel vergaan als je zou zien hoe ik die kattekop zonder geweld terug in zijn kooi zou gelokt hebben. Ik ben namelijk niet bang van dieren. Nooit geweest. Ondanks de waarschuwingen van mijn vader aaide ik elke politiehond waar ik aankon. Ik ben nooit gebeten. Ik heb zelf ook heel mijn leven honden en katten gehad. Allemaal "abandonados" die ik adopteerde en een warme thuis gaf. Allemaal aanbaden ze me. Daar was zelfs een reuze hond bij. Een "lobo". Het arme dier was bezaaid met teken, legde zich op het gras neer en stond niet meer op. Ik ben nooit van mijn leven gebeten. Niet als kind en ook niet als volwassene.
Ik ben er zeker van dat ik die kattekop zonder geweld, zonder herrie, en zonder veel poespas terug in zijn kooi zou gekregen hebben. Met als enige wapen een grote kom vleesbrokken. Ik zou zonder aarzelingen naar dat beest toestappen, niet te traag want dat lokt zijn jachtinstinkt uit, maar ook niet te snel. Ik zou voortdurend zachtjes tegen de kattekop praten om hem op zijn gemak te stellen, verbazen en verleiden. Op een paar stappen van hem verwijderd zou ik hem de eerste brok vlees presenteren. De laatste stappen zou de kattekop zélf in mijn richting moeten zetten om een brok vlees te krijgen. Nadat ik hem nog enkele brokken gegeven had zou ik me langzaam, zonder hem mijn rug toe te keren, naar zijn kooi bewegen. Ik ben er zeker van dat de kattekop mij zou volgen. Ik zou hem bij na elke paar stappen opnieuw een vleesbrok geven, en dit blijven doen tot we allebei in zijn kooi waren aanbeland. Daar kreeg hij de laatste brokken. Ik ongehaast naar buiten, deurtje dicht, en klaar was Knuppel. De kattekop zou niemand kwaad hebben gedaan en zou nog leven.