Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bach
Ik schat dat u dan ook gedetermineerd bent om al dan niet troost te krijgen, en zelfs om soft te beginnen dromen van vrije wil of zelfbewustzijn. Waarmee die determinatie natuurlijk niet doorbroken wordt. Een andere optie is om dat determinisme te laten vallen. Dan kom je wel in allerlei magische toestanden terecht waar de eerder wetenschappelijk ingestelden het nogal moeilijk mee hebben. Misschien is die tijd die u 'verloren' acht dan helemaal niet voor eeuwig weg bijvoorbeeld. Waarom zou die tijd trouwens überhaupt verloren kunnen zijn als u toch geen andere keuze had dan die tijd te besteden zoals u deed? Wat u eventueel zal bijleren staat toch reeds vast. In feite leert u zelfs helemaal niets bij in een gedetermineerd universum want het kan toch niet vrij beslissen te handelen op basis van die geacumuleerde kennis. 'verloren', 'vruchteloos', 'eeuwig'....zinloze termen.
Is niet het hele gedrag van de mens een continue ontkenning van voortbeschiktheid? Dat kan men zich ook afvragen natuurlijk.
In de hoop troost te brengen verblijf ik,
JsB
|
Welja, ik zal berusten in mijn voortbeschiktheid. Dat is natuurlijk maar een illusie, ik was altijd al gedetermineerd om te berusten in mijn voortbeschiktheid.
Maar wacht even; ik kan toch enkel achteraf weten dat ik gedetermineerd was om te berusten?
Als ik op voorhand had geweten dat ik niets kon leren, dan was ik er niet aan begonnen. Achteraf is duidelijk dat ik gaan andere keuze had dan de tijd te verspillen aan deze nutteloze discussie, maar daar heb ik nu niks meer aan.
Dus nee, biedt geen enkel troost. Ik blijf nog even triest over de verspilde tijd, al was dat onvermijdelijk.