[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het valse argument "als ge niks te verbergen hebt, dan gaat ge niet voor privacy zijn" is vals om de volgende reden: informatie over U is een wapen, en de anderen zijn uw vijanden. Hoe meer de vijand over U weet, hoe beter hij U kan aanpakken als het hem uitkomt. Ook al is uw gedrag 100% wettelijk. Dat kan op twee manieren gebruikt worden: "discreet" door dingen over U te weten te komen die uw zwaktes aangeven, en waar het dus het gemakkelijkste is om u te grazen te nemen. Of door selectief informatie publiek te maken, om uw imago te schaden ; bijvoorbeeld, om uw (toekomstige of huidige) werkgever een slecht beeld over U te geven, of, inderdaad, uw naasten aan U doen te twijfelen, of U publiek belachelijk te maken of zo. Iedereen heeft zijn zwakke punten, of zijn sociaal minder aanvaarde punten ; maar privacy verbergt dat, of geeft U de mogelijkheid om dat te verbergen. Die elementen, die iedereen heeft, selectief aangeven, schetst een negatief beeld van iemand. Bijvoorbeeld kan het zijn dat je eens, uitzonderlijk, een glaasje teveel op hebt (omdat je bijvoorbeeld een dag met vanalle tegenslag had, je moe was en weet ik veel). Als ge dan met uw zatte botten voorzichtig naar huis wandelt, en dat videootje wordt aan uw vrouw of uw werkgever getoond, dan schetst dat automatisch een heel negatief beeld.
Het kan zijn dat ge soms iets doms doet (niet illegaal, gewoon dom). Als dat getoond kan worden aan een toekomstige werkgever, dan zal die niet zo direct U een baan willen aanbieden.

U schijnt iets belangrijk te vergeten: er is een wetgevend kader dat ervoor zorgt dat dergelijke informatie niet zomaar geconsulteerd of gebruikt kan worden.

Trouwens, als iemand u "met uw zatte botten" ziet lopen, kan dat evenzeer doorverteld worden. En, tegenwoordig, moeiteloos vastgelegd met een smartphone. De kans is veel groter dat dergelijke zaken op die manier uitlekken dan met een bewakingscamera van de overheid.