Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door alice
Bij mijn weten is je levensovertuiging wel een keuze.
|
Natuurlijk is dat geen keuze. Je gelooft, of je gelooft niet. Daar kan je niet aan doen, he. Je stelt gewoon vast dat je gelooft in God de Almachtige waar ge half verliefd op zijt of zo, of ge kunt U zelfs niet indenken dat ge in zo een zever zou kunnen geloven. Als je gelovig bent is 't zo: Je stelt vast dat haat en den daver op 't lijf komen als iemand iets verkeerds zegt over uwe god den almachtige. Je durft zelfs niet eens de gedachte in uw geest oproepen wat het zou willen zeggen om niet te geloven. Als je niet gelovig zijt, kunt ge U niet indenken van dat te zijn. Te belachelijk voor woorden.
Met de beste wil van de wereld kan ik niet beslissen dat ik in God zou geloven. Ik stel vast dat ik dat zever in pakskes vind.
Geloven is een heel vergelijkbare affaire met verliefd zijn. Dat is ook iets dat ge niet echt beslist, he. Alleen zijt ge verliefd op een soort van onzichtbaar vriendje, niet op een ander levend wezen.
Het is wel redelijk duidelijk dat geloof iets is dat U ingelepeld wordt via opvoeding, maar eens ge er in vast zit, is de kans groot dat ge er uw gans leven in vast zit. Er zijn gevallen van mensen die er zich van ontdoen, ik ben zo iemand, maar het is een redelijk zeldzaam fenomeen.
Als kind was ik heel gelovig. Opeens is dat "poef" gegaan, en ben ik dat totaal idioot gaan vinden. Ik heb leren nadenken. Sinds dien geloof ik geen snars meer van wat men mij vertelt, zonder het zelf voor mijzelf af te leiden.
Dat moet een beetje zijn zoals iemand waar ge verliefd op waard, en opeens daagt de werkelijkheid he
