Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Het gaat hem niet om "tevreden te zijn of niet" met de situatie, maar om ze te begrijpen. Als je de situatie beter begrijpt, dan heb je minder illusies. Dat kan enerzijds "ontevredenheid" veroorzaken, maar dat is gewoon een dwaasheid: je was enkel maar tevreden omdat je niet wist hoe het ineen zat. Eens je begrijpt hoe het werkt, wil dat niet noodzakelijk zeggen dat je het wil veranderen. Er is geen reden om iets te veranderen als de kost van die verandering groter is dan het voordeel dat je er zou uithalen eens de verandering verwezenlijkt is.
Ik wil geen "betere wereld' veroorzaken, als de kost om die te realiseren, groter is dan het "betere" dat ik zou bekomen in die betere wereld. Maar dat wil niet zeggen dat men er niet theoretisch kan over praten. Dat is wat ik hier doe, meer niet. Ik wil niks veranderen, ik wil geen betere wereld bekomen. Gewoon nadenken over hoe de wereld echt werkt, en om dat te doen, kijken hoe het IN PRINCIPE beter zou kunnen, maar zonder de minste intentie om daar een vinger voor te verleggen.
Ik denk bijvoorbeeld dat de staat een maffiose vijand is van het volk. Maar dat wil niet zeggen dat ik persoonlijk geen goeie affaires kan doen met die staat. Dat is geen contradictie, in tegendeel. Door beter te begrijpen wat de staat echt is, kan ik waarschijnlijk ook beter zien hoe ik een goeie affaire ermee kan doen. "ken uw vijand" zou ik zeggen. Maar niet om hem te bevechten. Om te zien hoe je hem nuttig kan gebruiken.
|
Waarom is de staat een vijand? Je beschouwt iets als een vijand waar jouw leven van afhangt.
Zo kun je de zuurstof in de lucht ook als vijand beschouwen.
En ik denk niet dat jouw denkpistes een beter inzicht geven. Je moet de staat of de gemeenschap zien als iets wat geëvolueerd is. Jij wil daarop een synthese uitvoeren maar dan zou je dit ook op de mens kunnen doen. De mens zou moeten 4 benen hebben en 6 handen enz...
Dit zijn allemeel zinledige denkpistes.