Ik heb dat HUMO-interview ook gelezen. De merkwaardigste Leman-uitspraak leek me:
“Laten we ons niet verkijken op die aardige intellectuele islamisten: militante moslims mogen, als zij dat wensen, veinzen tegenover mensen die ze niet als rechtgelovig beschouwen, ook al zijn het moslims. Islamisten hoeven de waarheid niet te zeggen aan derden” (Humo, 3 september 2002, p.23).
Ik heb terzake wat rondgesurfd, en dut blijkt inderdaad het geval te zijn: moslims mogen blijkbaar liegen tegen niet-moslims, om strategische en tactische redenen. Het gaat over het concept "al-Taqiyya"; een van de fundamenten lijkt het volgende koran-vers te zijn:
[16.106] Wie Allah verwerpt, na te hebben geloofd -behalve hij die wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede blijft vinden -en zijn hart voor het ongeloof opent, op hem rust Allah's toorn; en er zal een grote straf voor hem zijn.
Het eigenaardige is, dat dit alweer (net als de aansporing tot geweld) diametraal tegenover het Nieuw Testament lijkt te staan, tenminste als we de volgende site mogen geloven:
http://answering-islam.org/Why-not/30taqiyya.html