Maar mijn ma, die kan soms echt koppig zijn.
Nog altijd alles zoveel mogelijk zelf willen doen, en dat siert haar eigenlijk, maar soms gaat ze echt té ver in haar koppigheid.
Dan is ze ook voor geen rede meer vatbaar.
Maar als ik dan gewoon
'moette weer ne wortel hebben ?' zeg, weet ze maar al te goed waar de klepel hangt zenne.
Beetje humor, doet relativeren, ontspant je eventjes, en dan legt ze zich meestal bij de feiten neer.
Grappig was ook toen onze huisarts hier de laatste keer was. Die weet dat ook van haar koppigheid....
Toen mijn ma hem vroeg wanneer ze die nieuwe medicatie moest innemen.
'Met uw wortels', zij hij.
