Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
De wet is de beste bron. En het desbetreffend artikel laat niets aan de verbeelding over: geen verhoor, geen in verdenking stelling.
|
Zo is het ! De wet is hieromtrent helder.
Citaat:
Art. 61bis. <ingevoegd bij W 1998-03-12/39, art. 12; Inwerkingtreding : 1998-10-02>
De onderzoeksrechter gaat over tot de inverdenkingstelling van elke persoon tegen wie ernstige aanwijzingen van schuld bestaan.
Deze inverdenkingstelling vindt plaats ter gelegenheid van een verhoor of door kennisgeving aan de betrokkene.
Dezelfde rechten als de inverdenkinggestelde geniet eenieder tegen wie de strafvordering wordt ingesteld in het kader van een gerechtelijk onderzoek.
|
Laatste alinea is wat men (academie, commentatoren, ...) omschrijft als 'impliciete inverdenkingstelling' : er is een gelijkstelling met de rechten als een formeel inverdenkinggestelde. Dit heeft met juridische inverdenkingstelling niets te maken, 'impliciete inverdenkingstelling' duidt enkel op rechten van verdediging.
Juridisch is er een groot verschil, formele inverdenkingstelling is een nodige voorwaarde om naar een rechtbank doorverwezen te worden,
impliciete inverdenkstelling garandeert enkel rechten (verdediging) bij het onderzoek.