Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bach
Dat hangt af van hoe je tegen het leven aankijkt. Niet alles hoeft gezien te worden als staande ten dienste van de mens.
|
De mens staat dan ook niet centraal. De mens is een rekeneenheid zoals elke andere in het evolutionaire algorithme.
Het is wel een rekeneenheid van een nieuwere soort, want de mens is het eerste levend wezen dat aan ontwerp van complexe systemen kan doen. Dit is een "doorschakelen naar een hogere versnelling" van dat evolutionaire algorithme: het heeft net een doorbraak in haar berekening bekomen. Wat wij "uitsteken" maakt enkel maar deel uit van het verder uitwerken van die berekening. Die berekening zal op een zeker punt waarschijnlijk inhouden dat de mens zelf voorbijgestreeft is en niet meer nuttig kan bijdragen tot de evolutionaire berekening ; dat is dan het moment waarop die uitsterft, zoals alle andere "rekeneenheden" (soorten) in dat algorithme in het verleden.
Maar onze menselijke "rekenopdracht" bestaat er nu precies in zoveel mogelijk te domineren. Zoals de rekenopdracht van elke soort. Het is een berekening die een wedstrijd is.
Bij definitie is daar dus niks "hernieuwbaar" in, en is daar niks "duurzaams" in. Een wedstrijd, letterlijk op leven, dood en verandering, is nooit "duurzaam". Wij zijn er om ons uniek bestaan geleefd te hebben, en de wereld op irreversiebele manier veranderd te hebben want dat is precies onze rekenopdracht: het vooruit helpen van het evolutionaire algorithme. Hoe groter onze impact is, hoe succesvoller onze rekenresultaten. Als we totaal dominant worden, en alle andere competitie (alle andere soorten in de biosfeer) van berekening stilleggen (domineren, extermineren), dan wil dat zeggen dat onze berekening zodanig superieur is dat al die rest kan gewist worden. En als onze berekening ons toelaat om nog betere "rekenmachines" uit te vinden, die onszelf overbodig maken en dus elimineren, dan zijn we totaal succesvol gebleken: want dan hebben wij een betere soort (intelligente machines) ontworpen, en alle andere (biosfeer) stilgelegd.
Dat zou een bijzonder grote stap voorwaarts zijn in dat universele evolutie algorithme. Een die te vergelijken is met het ontstaan van multi-cellulaire wezens: het overstappen van het "trial and error" met willekeurige variaties, naar een "design and error" met zelf-intelligent ontwerp.
En daar is NIKS duurzaams aan. Bij definitie.