[Anna List]

Hoe Brussel steeds dieper wegzakt
Criminaliteit, eindeloze files, sluikstorten: het verbaast Luckas Vander Taelen niet dat buitenlanders en bezoekers geen al te positief beeld van de hoofdstad hebben.

Adviesbureau Mercer stelt elk jaar een rangschikking op van grote wereldsteden waar het goed wonen is. Daarbij wordt met een groot aantal factoren op een tiental domeinen rekening gehouden, gaande van huisvesting, onderwijs en mobiliteit tot recreatiemogelijkheden. Dit jaar werden 231 metropolen onderzocht op het vlak van levenskwaliteit en veiligheid. Brussel stond vorig jaar op 27, maar is nu een plaatsje gezakt.
Misschien moeten we niet al te veel belang hechten aan dat soort lijstjes van wereldsteden. Die zijn opgesteld voor internationale bedrijven die hun personeel naar het buitenland sturen. Tenslotte is de levens?*kwaliteit van de eigen bevolking toch belangrijker dan die van de expats. Voor hen is het aangenaam leven in de hoofdstad van Europa. Er zijn mooie huizen en appartementen in overvloed, schitterende parken, goed onderwijs, uitstekende gezondheidszorg en cultuur van hoog niveau.

Geen postkaartstad

Mensen met hoge lonen worden in Brussel goed bediend. Verontrustender is de exodus van de middenklasse en de steeds grotere groep inwoners die niet uit de armoede raken. Dat is de niet geringe paradox van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, dat tot de vijf rijkste van de Europese Unie behoort.
Dat burgemeester Moureaux de nieuwjaarsrellen in Molenbeek als een feestviering afdeed, moet in veel buitenlandse oren vreemd hebben geklonken
Parijs en Londen staan nog lager in het lijstje. Dus zal het al bij al wel meevallen hier. En dus moeten we ons niets aantrekken van hoe buitenlanders naar Brussel kijken. Want we willen toch geen postkaartstad zoals Wenen, dat nu al tien jaar aan een stuk op nummer 1 staat? Dat soort zelfgenoegzame argumenten met een knipoog van lokale politici dient meestal om slordigheid en gebrekkig bestuur als een te koesteren eigenheid voor te doen.

Als je hier lang woont, kijk je helaas niet meer op van die vermeende ‘Brusselse specificiteit’ die nieuwkomers met verstomming slaat. Het schijnbaar niet op te lossen probleem van de netheid bijvoorbeeld. In veel wijken blijft sluikstorten heel normaal. En wie voor het eerst bij de bushaltes in het Noord- of Zuidstation komt, waant zich in een stad die nog veel lager hoort in de rangschikking. Mobiliteit blijft moeilijk met een openbaar vervoer dat ondergeschikt blijft aan de auto’s, die nochtans eindeloos in de file staan. Ook het parkeerbeleid kan behoorlijk ergerlijk zijn, bijvoorbeeld als je niet weet aan welke meter je moet betalen omdat je een gemeentegrens hebt overschreden. Dat zijn pijnpunten die buitenlanders en bezoekers van deze stad telkens weer aanhalen. En waarvoor de vele Brusselse bestuurders maar geen oplossing vinden.
Mercer peilde ook naar de veiligheid in de steden. En het is daar dat Brussel bijzonder slecht scoort. Dat het naar plaats 47 getuimeld is, heeft veel te maken met de aanslagen van drie jaar geleden. Maar ook hier zou het jammer zijn van de Brusselse realiteit weg te kijken.
Burgemeester Catherine Moureaux (PS) deed de nieuwjaarsrellen in Molenbeek als een feestviering af: in veel buitenlandse oren moet dat vreemd hebben geklonken. Net zoals het bericht dat op de Brusselse boekenbeurs de stand van een voormalige medewerkster van Charlie Hebdo in elkaar werd geslagen. Daarop kwam haast geen politieke reactie. En in de buurt van het Lemonnier-station klagen handelaars al maanden de stijgende criminaliteit aan. De burgemeester van Brussel maakte zich sterk dat die wijk vlak bij het Zuidstation geen no-gozone zou worden. Al goed dat hij het geen fait-divers noemde. Maar de opeenvolging van kleine incidenten heeft een desastreus gevolg voor het beeld van de stad dat buitenlanders er zich van vormen.
Doolhof van 19 gemeenten
De Brusselse bestuurders moeten vooral de bevindingen van het rapport van Mercer niet wegrelativeren. Ze zouden luidop moeten zeggen hoe erg ze het vinden dat Brussel internationaal steeds verder wegzakt. Het zou hun ambitie moeten zijn om volgend jaar op een betere plaats te staan in de rangschikking. Maar om krachtdadig te reageren op de problemen van de stad heeft de groeiende grootstad die Brussel is een krachtig bestuur met visie nodig. En geen institutioneel doolhof van 19 gemeenten en een gewest.
Waarschijnlijk zal minister-president Rudi Vervoort (PS) niet reageren op het rapport van Mercer. Toen een tijd geleden The New York Times onderzocht welke stad Londen als financieel centrum na de Brexit zou kunnen vervangen, kwam Brussel zelfs niet aan het eind van het lijstje voor. Ook toen was de Brusselse politieke wereld te zeer met zichzelf bezig om daarop te reageren. Als Brussel verder wegzakt op internationale lijstjes, dan heeft dat alles met de provincialistische zelfgenoegzaamheid van zijn bestuurders te maken.

http://www.standaard.be/cnt/dmf20190313_04253500

man man man, wat een stad!