Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10
Anuna is een activiste. Hetgeen ze doet valt perfect onder de definitie van activisme. En ze doet dat zelfs heel goed. Beter dan andere activisten die er tot nu toe niet in slaagden het thema krachtdadig onder de aandacht te brengen.
|
Kijk, vele terroristische organisaties zijn ook "activisten". En die willen ook een thema krachtdadig onder de aandacht brengen. Het punt is dat het "thema" dan wel intellectueel interessant kan zijn, de manier waarop het gebracht wordt is - zoals altijd in zulke gevallen -
simplistisch populisme (ttz: doen alsof aan een complex probleem, een simpele oplossing verbonden is met enkel maar voordelen en geen nadelen, en dat het enkel de schuld is van X dat die oplossing er niet is).
Maw, Anuna is een populiste en activiste, die hiervoor oproept om algemeen aanvaarde regels (naar school gaan) te schenden, kwestie van meer aandacht te krijgen dan ze via normale communicatie kanalen zou halen, over een kwestie die veel complexer is dan ze wil laten geloven, met oplossingen die veel simplistischer zijn dan men zou willen geloven (een klimaatswet).
Dat laat haar toe om een postuur aan te nemen van "verdediger van het evidente goede", en daaruit voordeel te halen op vlak van populariteit (dat nadien verzilverd kan worden op het vlak van politieke carriere) - welke altijd de basis is van goed gelukt populisme (minder goed gelukt populisme vindt gewoon zijn oorsprong in de dommigheid van hun propagandisten die zelf geloven in de simplismen die ze verkondigen: ik denk aan een Farage bvb). Maar het brengt natuurlijk geen enkele werkelijke oplossing aan het aangekaarte probleem. In tegendeel. Dat is hier ook zo: Anuna's gezever, in de mate dat het succes zal hebben, zal haar politieke carriere bevorderen, en enige oplossing aan het klimaatsprobleem bemoeilijken.
Niettemin is het gegeven dat ze er inderdaad in geslaagd is om dat probleem wat meer op de voorgrond van de aandacht te brengen, niet oninteressant: het is de moment om de halve waarheden die hierover verteld worden - namelijk dat wij daar "schuldig aan zouden zijn door onze levensstijl", eindelijk de grond in te boren, en de daadwerkelijke schuldigen aan te wijzen: ontwikkelingslanden.
Veel politici durven nog niet deze realiteit aan te kaarten, maar dank zij Anuna zal het er misschien eindelijk van komen dat we de ontwikkelingslanden moeten zien als de voornaamste bron van onze problemen, WAARONDER het klimaatsprobleem dat zij voor de rest van de wereld veroorzaken.