[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Christian Floru

Het gemiddelde vermogen van een Nederlander bedraagt nog geen 100000 euro, tegenover bijna 300.000 euro voor een belgisch gezin. Dit is hoofdzakelijk te verklaren daardat nederlandse overheden zich ongeveer 50% van de immobilienmarkt toegeeigend hebben. Sociale woningen zijn dus voor een groot stuk eigenlijk associaal, ze beletten de vermogensopbouw en vooruitgang van vele gezinnen.
Tegen de bestaande prijzen in Belgie is het voor nagenoeg alle gezinnen mogelijk te wonen, in tegenstelling tot Nederland, waar de prijzen veel hoger liggen.
De prijzen van de woningen in belgie zijn de laatste jaren inderdaad vrij sterk gestegen. Dit komt overigens het grootste deel van de bevolking ten goede, want de grote meerderheid is eigenaar.
De prijs in verhouding tot afbetalingspercentage van het loon is grotendeels gelijk gebleven in al die jaren.
Vraag en aanbod kunnen onmogelijk zuiver op mekaar afgestemd worden, doordat de mogelijkheden tot nieuwbouw teveel beperkt worden en vertraagd door de administratie.

Het BBP per capita ligt in Nederland en België ongeveer gelijk, idem dito met de gini cooëfficient (ongelijkheid) dus kan ik me moeilijk voorstellen dat het gemiddeld vermogen in Nederland ongeveer 3 keer zo hoog ligt als in België. Huren hoeft niet noodzakelijk asociaal te zijn vandaar de term sociale huisvesting. Het is alleen asociaal als je te veel moet betalen voor wat je krijgt. Daarbij komt dat veel mensen in Nederland een huursubsidie krijgen wat in Vlaanderen quasi onbestaande is. En tja de Nederlandse staat heeft ook een veel kleiner overheidsschuld dan de Belgische en wie mag er voor die schulden opdraaien. Ook de belastingbetaler.

Door te huren kun je ook geld besparen want waarom huren of leasen mensen en bedrijven dan allerlei zaken? Is het alleen op de woningmarkt dat het onverstandig is om iets te huren? Dat is toch een teken dat er iets mis is met die markt.

Iedere euro dat mensen steken in een woning is een euro dat ze ergens anders niet kunnen besteden. Een huis is een stuk vermogen maar de liquiditeit van dat vermogen is zééér beperkt. De stijging van de huisprijzen is voor kopers evenzeer een nadeel als voor de verkopers van een huis. Mensen in Gent krijgen misschien sinds dit jaar 2O% meer voor hun woning maar ze moeten er ook 20% meer voor betalen (als ze in Gent willen blijven wonen). Netto-winst is O. Het werkt alleen maar inflatie in de hand. Als huizen duurder worden dan bouwen mensen kleinere woningen wat slecht is voor de werkgelegenheid.

Ik heb al gezegd dat uit onderzoek blijkt dat "tegen bestaande prijzen" 700.000 mensen niet in staat zijn om een woning te kopen omdat ze niet beschikken over het nodig startkapitaal en een voldoende hoog (en stabiel) inkomen om hun lening af te betalen. Je gaat toch niet beweren dat een stijging van 10 tot 20% geen gevolgen heeft op het aantal mensen die in staat zijn om een woning te kopen. De woonprijzen evolueren immers veel sneller dan de lonen.

De vraag naar woningen evolueert minstens even langzaam als het aanbod. Het klopt niet dat er een plotselingen toename is van de vraag waardoor het aanbod wegens de administratieve romplsomp niet kan volgen. Ten andere kan men zelfs perfect wetenschappelijk en objectief voorspellen hoeveel woningen er nodig zijn. Ieder gezin moet er immers één hebben. Het percentage van het inkomen dat mensen besteden aan huisvesting stijgt dus. Banken stellen dat men maximum één derde van het gezinsinkomen mag besteden aan de afbetaling van een huis, anders mag je je lening op je buik schrijven.