Ik ben eerder ontgoocheld, om maar niet te zeggen gedegouteerd, door de richting die deze draad,
weeral eens, genomen heeft.
Als Vlaamsgezinde hier een boodschap verkondigen
"dat we een sterke leider" nodig hebben is een boodschap die
stinkt. Voor het bevorderen van de Vlaamse belangen hebben wij geen sterke leider nodig maar een sterke groep mensen met een democratische ingesteldheid en een grote dosis moed.
Anderzijds, onze belgicisten zijn duidelijk aan WO2 verslaafd en hebben blijkbaar in hun computerbestanden een reeks historische foto's van Vlamingen uit de collaboratie permanent beschikbaar. Waar ze dan telkens met wellust uit putten. Over die andere collaboratie geen woord natuurlijk, laat staan foto's want die franstalige collaboratie was "onbestaand".
De "truc" van De Wael (eigenlijk van zijn medewerkers) heeft het voordeel gehad dat de franstaligen, genre "la mitraillette", op een sisser is uitgelopen. Daar zaten ze dan, met hun "rode driehoek badge". Alsof ze door de aanwezigheid van de jongeheer Dries V.L. ineens niet meer in het Federaal Parlement maar in een Nazi-concentratiekamp zaten...
. Of hoe ver de franstaligen ertoe bereid zijn zichzelf compleet belachelijk te maken.
Gans deze comedie was volstrekt onnodig. Maar blijkbaar zijn de vertegenwoordigers van "WalloBrux" zo hatelijk fanatiek dat het scenario van van De Wael op de voorzittersstoel met naast hem Driesje V.L. als hulpje, voor hoop en al zowat anderhalf tot twee uur, hen in de gordijnen jaagt. De Wael was dus bereid om een oude eerbiedwaardige traditie op te offeren om het franstalig linkse zootje terwille te zijn. Wel, of ze het nu graag hebben of niet, Van Langenhove zit in het Federaal Parlement en blijft er. Ze zullen er een hele legislatuur mee geconfronteerd worden,
vijf lange jaren.
Dries Van Langenhove bevalt mij hoegenaamd niet en waar hij voor staat nog veel minder. Maar wat mij gans mijn leven reeds ergert is de
politiek-correcte éénzijdigheid rond gans het gedoe. WalloBrux koestert een politieke partij, met name de PTB, die onbeschaamd aanleunt bij een gedachtegoed dat volstrekt haaks staat op de essentie van een parlementaire democratie. Er zijn, zowel in de recente geschiedenis als in de huidige tijd, ettelijke voorbeelden van regimes die, ter wille van de
"dictatuur van het proletariaat", blijk hebben gegeven bereid te zijn tot daden die volstrekt in strijd zijn met de principes van de zo de hemel in geprezen Rechten van de Mens. Met andere woorden, franstalig links vertoont een
walgelijke graad van schijnheiligheid. Objectiviteit is aan de franstaligen duidelijk niet besteed, niet t.a.v. de Vlamingen en evenmin tegenover extreem politiek gedachtegoed.