[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Dat is een erge lange uitleg voor "oplichting", en in geval onbeschikbaarheid legale dwangmiddelen, onderhevig aan ontdekking, correctie, straf (zoals verlies klanten).

De bedoeling is niet van "klanten" te hebben. Waarom zou je klanten willen ? Je wil enkel maar zaken doen om iets van een ander te bekomen dat je zelf niet kan maken/hebben/controleren. Het idee is dus om uiteindelijk alles wat je zelf nodig hebt, zelf kunnen te maken en alles waarover je beschikking wil hebben (grondstoffen bvb) controle erover te krijgen. Klanten heb je dus enkel nodig als je niet over al die elementen beschikt en zij wel. Het eenvoudigste is dus gewoon om van die klanten datgene te extraheren dat nuttig voor je is, en de rest van de klant te vernietigen he.

Bijvoorbeeld: iemand beschikt over een grondgebied met een bron van water, water dat je nodig hebt. Het eenvoudigste is gewoon om die iemand af te maken, en zijn grondgebied met waterbron aan te slaan he. Dan heb je de controle over wat je van die potentiele klant eigenlijk wilde.

Ander voorbeeld: iemand beschikt de kunde en kennis om U te verzorgen. Het is dan simpeler om een versie van die iemand te maken die volledig gedomesticeerd is, en volledig aan uw verzorging is toegewijd - of zelf die kennis te assimileren, zodanig dat je nadien nooit meer iemand nodig hebt. Nadien kan je dus anderen die die kennis hebben, elimineren, die dienen tot niks meer (je hebt de kennis zelf of je hebt "zombies" gemaakt die die kennis voor jou hebben, en verder geen eisen gaan stellen en onafhankelijk gaan denken).

Nog ander voorbeeld: iemand heeft een fabriek die toestellen maakt die je nodig hebt. Zelfde principe als met die waterbron he: die iemand afmaken, zijn fabriek aanslaan, en doen functioneren om uw toestellen te maken.

Je hebt dan op den duur geen klanten meer nodig. Klanten zijn enkel maar een bewijs van noden die je hebt, die je niet hebt kunnen inlossen door eigen kunde, geassimileerde / gedomesticeerde kunde, of het missen van controle over resources die je nodig hebt. Telkens kan je door domesticeren, assimileren, en extermineren, datgene bekomen waar een klant nuttig voor was, tenminste als je machtig genoeg bent.

Sorry hoor maar onderwerping kan enkel op basis van dwang. Wat u hier omschrijft is oplichting, zijnde een poormansversie van dwang, en zodanig poormans dat tegen elkaar babbelende klanten en potentiele klanten elders gaan.

Ik heb het over totale dominantie, het totaal onderwerpen van alles wat leeft, en het extermineren van de rest, door een enkel individu dat uiteindelijk dus de controle heeft over alles, alles kan, en wat het zelf niet wenst te kunnen, gedelegeerd heeft aan gedomesticeerde versies van levende entiteiten, maar daar totale controle over houdt. Dat is het uiteindelijke ideale streefdoel van een levend wezen, om daar in de al dan niet verre toekomst de voorouder van te zijn.

Altijd maar dat winnaar / verliezer. Er is ook zoiets als iedereen die zijn situatie verbetert, in de mate van zijn individuele kunde, en misschien een toemaatje door gratis verstrekte hulp.

Nee, dat is de illusie die niet werkt. Zoals ik aangaf, aangezien wij allemaal in de grond vijanden van elkaar zijn, en enkel maar samenwerken als we niet anders kunnen, is het verbeteren van de eigen situatie een voordeel, maar het verbeteren van de situatie van de vijand een nadeel. Elke zogezegde win-win situatie kan dus in de grond een probleem zijn, als de partner meer wint dan gij, en dus potentieel machtiger wordt, waardoor de kans dat hij U zal aanvallen groter wordt en de kans dat dat voor U goed zal uitdraaien kleiner wordt. Er is geen enkele reden om "in vrede" met uw vijanden willen te leven, tenzij in die gevallen waar je niet machtig genoeg bent om de strijd aan te gaan en te winnen - maar dan is de kans groot dat het omgekeerd zal uitdraaien. Het is enkel maar in het tijdelijke geval waar beiden aan elkaar gewaagd zijn, en dus voorlopig niemand dominant kan zijn over de andere, dat "zaken doen" een optie lijkt. Maar dan moet je je ervan gewissen dat uw winst groter is dan de zijne, zodat je de kans groter maakt dat je de strijd zal kunnen aangaan en winnen in de toekomst.

In een vrije samenleving zijn de "leiders" op reputatie gebaseerd, reputatie verkregen op vrijwillige basis, gewoon door tevreden mensen, elk tevreden gemeten volgens hun eigen behoeften.

Een samenleving is een slagveld. Een vrije samenleving is een slagveld waar de middelen van de strijd vrijer en ruimer zijn dan in een gedwongen samenleving, waar er reeds een dominante groep grotendeels gewonnen heeft, natuurlijk. Maar dat neemt niet weg dat een samenleving altijd een slagveld is, want het leven is een slagveld. Het doel van het leven is van BETER te overleven dan ander leven, maw van ander leven MINDER GOED doen te overleven dan uzelf. Elke tijdelijke samenwerking is gewoon maar een uitstel van dat slagveld, tot een van de partijen de kans kan grijpen, omdat het relatief meer winst gemaakt heeft.

Dat is een verhaal in een Commie wereld. De Commies verhogen door hun diefstal de minimumrendabiliteit van economische entiteiten om te overleven als dusdanig (een soort drempel) waardoor correctiemechanismen worden gehinderd, correcties met lagere resolutie plaatsvinden, en groter worden.
Diefstal is een schoolvoorbeeld, zelfs per definitie, zero som. Het is een loutere verschuiving, de 1 wint het gestolene, de andere verliest het gestolene.

Diefstal wel. Slavernij en domesticatie niet. Je gaat mij niet zeggen dat de domesticatie van dieren om er vee van te maken een slechte operatie is geweest voor ons: dat was pure winst. Welnu, het domesticeren van de medemens is nog winstgevender voor de "boer". Communisme was dat niet. Communisme was geen domesticatie van de mens. De mensen bleven mensen, en maakten keuzes. Hier heb ik het over het *modificeren* van de mens zodanig dat hij vee wordt, en zelfs geen "wensen" meer heeft, zoals de huidige koe braaf de boer volgt, in tegenstelling tot haar verre voorouder.