Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Erw
Ehm, economie, ruilen, prestatie, tegenprestatie. Samen-leven. Sociaal.
|
Er is trouwens iets fundamenteels aan de economische ruil. Het is een machtsverhouding. Prijszetting is een machtsverhouding. Je kan enkel maar ruilen met iemand die ergens een "nood" heeft, ttz, een gebrek aan macht om die nood zelf in te vullen. Iemand die "iets nodig heeft", heeft dus een zwakte. Een "perfect wezen" kan al zijn noden invullen en heeft geen noden die door andere wezens moeten ingevuld worden waar hij geen fysische controle over heeft. Het is dus enkel maar de zwakte van een andere die maakt dat die in de eerste plaats noden heeft die hij niet zelf kan invullen en U dus "nodig" heeft.
Die zwakte positie van die andere laat U toe om een prijs te eisen voor wat jij van hem wil: maar als je IETS van hem wil, wil dat ook zeggen dat JIJ een zwakte positie hebt. Als jij zelf "perfect" bent en dus in al je eigen noden kan voorzien zonder tussenkomst van anderen, dan ben je niet geïnteresseerd in wat hij zou willen bieden, en ga je zelf ook niks bieden.
Als dusdanig is de ruilprijs er een van relatieve zwakte. Hoe meer jij die andere nodig hebt, en hoe minder die andere jou nodig heeft, hoe, paradoxaal, meer jij aan de andere moet geven om datgene wat je nodig hebt, te bekomen. De prijs wordt dus gesettled volgens de verhouding van relatieve zwakte, ttz, eigen incompetentie om eigen noden in te vullen.