Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen
Waarom
Waarom??? Hewel volgens mij omdat de Walen zelf nooit enige macht hebben gehad over hun eigen rijkdom, maar dat die rijkdom wel in handen van Brusselse francofone maffia families zat (met Parijse connecties) met slogan, verdeel en heers... De Walen werden in slaap gesust, de Vlamingen op hetzelfde ogenblik werden opgehemeld dat ze zo goede werkers waren...
En het in de Walen gewonnen geld werd met, meer succes op dat ogenblik, in braakliggend goedkoop Vlaanderen geinvesteerd (niet gegeven zoals de francofonie nu wel eist van de Vlamingen) met enorm veel winsten die opnieuw in dezelfde Brusselse franstalige zakken verdwenen, met Parijs achter zich...
|
Er zijn meerdere oorzaken, die aan het verval van Wallonië hebben bijgedragen. Men mag hierbij niet vergeten dat de ontwikkeling van de industrie in Wallonië ergens in de Oostenrijkse Tijd begon met de exploitatie van een natuurlijke rijkdom namelijk de steenkool. Daarop is dan ook de staalindustrie gevolgd.
Deze bedrijfstakken vertonen enkele kenmerken, die typerend. Er is sprake van één of enkele producten. Steenkool is zo iets ten minste voor de ontwikkeling van de chemie. De mijn is een grote investering. En de exploitatie vergt de inzet van honderdtallen of zelfs duizendtallen van arbeiders, die in een sterk hiërarchische structuur zijn opgenomen. Bij steenkool is de terugkoppeling uit de markt nogal gering. Er is een cesuur tussen de productie en de markt.
Ook de staalindustrie kent zo'n structuur, zij het dat het productengamma toch ietwat breder is. Het zijn ook stuk voor stuk nogal grote ondernemingen met een sterke hiërarchie en ook veelal een scheiding tussen productie en markt.
Dit type van ondernemingen vergt een grote kapitaalinzet en kan inderdaad veelal van op afstand beheerd worden. Hetgeen door de voortschrijdende trustvorming in België ook gebeurd is.
Door het grootte van het arbeidersbestand vormden deze ondernemingen ook een ideale bakerplaats voor het syndicalisme. En daar hebben dan ook de eerste grote stakingen plaats gevonden eind 19de eeuw. Tot 1914 is de rendabiliteit bewaard gebleven, maar toen na WO I de meeste markten zich afsloten ging het snel bergafwaarts met deze industrieën. De vroegere financiers investeerden er niet meer in en vonden in Kongo betere beleggingskansen.
Ook in Vlaanderen werd er niet geïnvesteerd. De opbloei van Vlaanderen is er pas gekomen toen vooral vreemde industriëlen er nieuwe bedrijven kwamen oprichten toen de Europa meer en meer tot één markt groeide.