[Gun]

Het zionisme prostitueert de VS
Na WO II werd het duidelijk dat de VS de enige overblijvende wereldmacht zou zijn, dus richtten de zionisten al hun pijlen op de VS. Tot WO II had de VS nooit problemen ondervonden met de Arabische wereld. Om hun expansiepolitiek in Israël kracht bij te zetten, zou het de zionisten natuurlijk goed uitkomen wanneer de VS zich op één of andere manier vijandig ging positioneren tegenover de Arabische wereld.

Om het proces van groeiende vijandigheid in de hand te werken werden verscheidene, ogenschijnlijk Arabische aanvallen gepleegd op Amerikaanse doelwitten.

- In 1955 viel de regering van Israël over “the Lavon Affair”. De crisis was onstaan nadat Israëlische agenten, verkleed als Arabieren, explosieven hadden geplaatst nabij Amerikaanse installaties in Egypte.

- In 1967 werd een gelijkaardige actie op poten gezet tegen de USS Liberty, een ongewapend Amerikaanse communicatieschip. 35 bemanningsleden kwamen om, een deel kon echter overleven en getuigde later dat de aanval werd uitgevoerd door Israëlieten. Het doel was de totale Amerikaanse bemanning te elimineren en de schuld later in de schoenen van Egypte te schuiven. Deze gebeurtenis is tot vandaag de dag nog niet onderzocht door het Amerikaanse congres.

- In 1989 verkondigde de door ongenoegen opgestapte MOSSAD (Geheime dienst van Israël) officier Victor Ostrosvky dat een aanslag op Amerikaanse militairen in Duitsland door de MOSSAD was uitgevoerd, maar door Israël in de schoenen van Libië werd geschoven. Als repressaille liet President Ronald Reagan Libië bombarderen met de dood van het 4-jarig dochtertje van de Libische president Muamar Qadaffi tot gevolg. Ostrosvky verklaarde ook dat heel wat acties van de MOSSAD werden uitgevoerd door Arabische agenten en dat de MOSSAD een plan had uitgewerkt om de Amerikaanse publieke opinie tegen Irak te laten keren. Ostrosvky werd herhaaldelijk met de dood bedreigd.

- In 2001 beschreef de Washington Times een document opgemaakt door het SAMS (Army School of Advanced Military Studies) waarin de mogelijke installatie van VS-troepen, om de vrede tussen Palestijnen en Israëli te bewerkstelligen, werd onderzocht. Het SAMS vatte het als volgt samen: “Israël heeft een militaire machine als een 250 kg zware gorilla, goed getraind en sterk uitgerust. Ze opereren zowel in Gaza als in de West Banks. Ze staan erom bekend de internationale akkoorden naast zich neer te leggen om hun doel te bereiken. Listig, geweldadig en bekwaam om een aanval op de VS-troepen te laten doorgaan als een Palestijnse operatie.

De vraagt blijft waarom de VS, met miljarden $ in schuld, miljoenen $ belastingsgeld blijft transfereren naar een land waar internationale akkoorden en wetten massaal worden overtreden en wiens veligheidsdienst aanslagen pleegt op de VS terwijl de Arabieren de schuld krijgen toegestopt.

De zonistische structuur in de VS

Ze hebben een niet te onderschatten macht die hen niet alleen in staat stelt om monstrueuze aanvallen op de VS te organiseren, ze bezitten ook de kracht om de publieke opinie in hun voordeel te beïnvloeden.

Henry Ford confirmeerde dat het een publiek geheim was dat de Joden sinds mensenheugenis de Amerkaanse verkiezingen hebben gemanipuleerd. Eens een kandidaat geselecteerd werd alles in het werk gesteld om, indien nodig, alle bewijzen te verzamelen om de bewuste kandidaat in diskrediet te brengen.

Charles Lindbergh zei: “Het grootste gevaar voor dit land (VS) is de Joodse overmacht in de filmindustrie, pers, radio en onze regering”

Admiraal Thomas Moorer, hoofd van de “US Joint Chiefs of Staff” onder Ronald Reagan zei: “Ik heb nooit een president, eender welke, gezien die tegen hen (Israël) in opstand is gekomen. Ze krijgen altijd wat ze willen, ze zijn steeds van alles op de hoogte. Indien de Amerikanen op de hoogte zouden zijn van deze manipulatie, ze zouden onmiddellijk de wapens opnemen. De Amerikaanse burger heeft totaal geen idee van wat er aan het gebeuren is”

William Fulbright, Senator en zetelend in het comité voor buitenlandse relaties zei: “Israël controleert de VS. We zouden ons meer zorgen moeten maken over de belangen van de VS.”

Voormalig presidentskandidaat Patrick Buchanan formuleerde het als volgt: “Het parlement van de VS is een door Israël bezet gebied.”

Een gesprek tussen godsdienstig leider Billy Graham en president Richard Nixon verliep als volgt:
GRAHAM: “De Joodse controle over de media moet worden stopgezet of dit land gaat eraan ten onder!”
NIXON: “Geloof jij dat?”
GRAHAM: “Yes, sir.”
NIXON: “Oh boy, ik ook, ik kan en mag het nooit zeggen, maar ik geloof het ook!”

Genoeg citaten, nu de feiten

FEIT: ABC, NBC, CBS, CNN, UPN, The Washington Post, The New York Times, The Wall Street Journal, The New York Daily News, Time Magazine, Newsweek, People Magazine, US News and World Report en ontelbare andere media en vele bedrijven in Hollywood hebben allemaal of een zionistische CEO, en zionistische persverantwoordelijke, of maken deel uit van een media conglomeraat geleid door een zionistische CEO. Al gemerkt dat in de meeste Hollywood films specifiek een Duitser of Arabier als fanaticus of terrorist wordt gebruikt?

FEIT: AIPAC, de Israëlische lobby, is de meest gevreesde in Washington DC. Zij zijn in staat om parlementsleden uit hun stoel te werpen wanneer deze niet ingaan op hun verzoeken. De meerderheid van de politici van beide politieke families ontvangen giften van AIPAC. Op deze manier ontstaat er een politiek overschrijdende macht die verkiezingen eigenlijk overbodig maakt.

FEIT: Aan het hoofd van het Pentagon staat de “hard core” zionist Richard Perle, bijgenaamd “The Prince of Darkness”. Het Pentagon, waar ook de burgers Kissinger, Cohen en Schlessinger zetelen in de bestuursraad heeft momenteel meer militaire macht dan de miltairen zelf en de bevoegde ministers. Met Paul Wolfowitz als ondersecretaris van het ministerie van defensie, Zionist oscar winnaar Douglass Feith als ondersecretaris van defensiebeleid, het zionistisch bestuurde Pentagon blijkt dat 3 van de 4 burgerlijke bestuursorganen over de militaire krachten van de VS worden gecontroleerd door zionisten. Carrièrejagers als Condoleeza Rice en Donald Rumsfeld hebben hun huidige posities enkel kunnen bereiken door gewillig mee te werken aan de plannen voor het klaarstomen van WO III.

De macht die wordt tentoon gespreid maakt duidelijk waarom het gros van de journalisten in de wereld deze wanpraktijken niet aan de kaak durft te stellen.

Beenhouwer Sharon

Ook al wordt de drang groot om terug te keren naar de 5 dansende Israëlieten, er is nog één deel van het verhaal dat van naderbij dient te worden bekeken om de “Big picture” volledig te kunnen verstaan.

Gedurende de oorlog van 1967 bezette Israël de regio’s van de West Bank en Gaza. De oorlog is intussen afgelopen, we zijn 37 jaar later, maar nog steeds worden deze Palestijnse gebieden bezet. Deze gebieden maakten geen deel uit van de staat Israël die in 1948 ,met goedkeuring van de VN, boven de doopvont werd gehouden. Momenteel bevechten de Palestijnen niet het Israël uit 1948, wél de aanhoudende bezetting van de Palestijnse gebieden.

De meeste inwoners van Israël zijn voorstander van de vrede, ze verkozen Yitzak Rabin tot eerste minister. Rabin zette meer stappen naar vrede met de Palestijnen dan al zijn voorgangers samen. In de jaren 90 leken Yasser Arafat en Yitzak Rabin, met bemiddelling van de VS onder Bill Clinton, eindelijk de finale stap naar vrede te zetten.

De zionisten konden zoveel inzet voor de vrede niet langer aanzien. Yigal Amir, een fanatisch zionistische student rechten, schoot Yitzak Rabin 5 kogels door het lichaam toen deze in 1995 een Israëlische vredesmanifestatie bijwoonde. In latere ondervragingen bevestigde Yigal Amir dat hij geen spijt had van zijn daden en dat hij de Joodse zaak een dienst betuigde.

Vandaag staat aan het hoofd van Israël een brutale man die reeds verscheidene malen op bezoek is geweest bij president George W. Bush sinds deze in 2000 het witte huis heeft betreden. Zijn naam: Ariel Sharon, door zijn zionistische aanhangers liefkozend “Arik King” genoemd. De arabieren kennen hem echter al deciennia als beenhouwer, terrorist en oorlogscrimineel. Er was een tijd dat de politieke carièrre van Ariel Sharon ten dode leek opgeschreven. Hij werd geïsoleerd en gemeden omwille van zijn rol als minister van defensie en de bloedige manier waarop hij Palestijnse vestigingen had aangepakt.

In 1982 hadden de troepen van Ariel Sharon de wegen van en naar de vluchtelingenkampen Sabra en Shattila versperd terwijl een Libanese pro-Israël-militie 1500 ongewapende Palestijnse burgers elimineerde. De slachtpartij stond onder supervisie van Ariel Sharon.

Een overlevende van deze aanval heeft in België een proces gestart tegen Ariel Sharon, maar onder druk van de VS (!?) is de wetgeving in België aangepast. De aanklacht tegen Ariel Sharon is niet langer van toepassing. De zionisten hadden intussen echter het zekere voor het onzekere genomen en verscheidene Libanese leiders, die toegezegd hadden om te getuigen in Brussel, uit de weg geruimd. Drie onder hen sneuvelden op dezelfde dag met 3 verschillende aanslagen. De MOSSAD ontkende, zoals verwacht, enige betrokkenheid.

Na bijna 20 jaar politieke ballingschap maakte Ariel Sharon zijn comeback in oktober 2000. Op de hoogte zijnd van het feit dat de Palestijnen hem haatten omwille van de gebeurtenissen in 1982 betrad Ariel Sharon de “Tempelberg”, een heilige plaats voor zowel Moslims als Joden. Door deze provocatie maakte bullebak Sharon in een aantal minuten brandhout van jaren behoedzaam werken naar vrede. Het directe gevolg was een gevecht waar langs de ene kant stenen en langs de ander kant kogels van kamp wisselden. Al snel werd in de publieke opinie Ariel Sharon naar voor geschoven als de sterke man die de Israëlieten zou beschermen. Ariel Sharon werd dan ook verkozen tot eerste minister.

Er heerst een ongelijke strijd tussen het meest gesofistikeerde leger ter wereld en een arme, reeds decennia lang uitgemergelde, bevolking die enkel stenen en zelfmoordcomando’s voor handen heeft. Het is daadwerkelijk de bedoeling van de zionisten om Israël uit te breiden incluis West Bank en Gaza, er stonden echter 3 obstakels deze uitbreiding in de weg:
1. De wereld opinie
Voor 9-11 had de Palestijnse strijd de sympathie van de veel mensen in de wereld.
2. De opinie in het thuisland Israël
De meeste Israëlieten wilden reeds jarenlang vrede na de 35 jaar van conflicten.
3. Saddam Hussein en Irak
Heeft steeds de Palestijnse zaak gesteund op deze manier de Palestijnen gesteund in hun acties.

Het zou wel heel welgekomen zijn voor de zionisten indien één actie resulteerde in de eleminatie van de 3 vernoemde problemen. Amerika en de ganse wereld opinie wordt tegen de Arabieren, waartoe de Palestijnen behoren, opgezet en de VS raakt betrokken in oorlogen tegen de Arabieren, vijand nummer één van Israël.