Oorspronkelijk geplaatst door alice
Tja...het één hangt natuurlijk samen met het andere.
Wanneer je groepen ziet groeien, waar in gezinnen niemand werkt , één of beide beide ouders de taal onvoldoende spreken, kinderen schoolachterstand hebben en zonder iets van diploma de arbeidsmarkt opstromen, straat criminaliteit meer inkomsten geeft dan werken in de fabriek, en meer aanzien, integratie bemoeilijk wordt omdat één of beide ouders eerste generatie migranten zijn, wordt ook dit een factor die zich vertaald in tekorten in de sociale zekerheid, achteruitgang van de kwaliteit van het onderwijs, te weinig vakbekwame mensen op een arbeidsmarkt, en onvoldoende middelen om garanties zoals een pensioen te garanderen.
Waarbij we toch langzamerhand echt moeten stil staan bij mechanismen die deze groep vergroten of economisch laten doorwegen op de solidariteit van deze samenleving met zorg van wieg tot graf en garantie van basisnoden.
Nu , kunnen we dit oplossen? Blijkbaar niet...
Omdat het antwoord vanuit de aansturing moet komen, mensen die vergaderen om antwoorden te vinden, en misschien het wel eens zijn met de stellingname, maar nooit op dezelfde lijn gaan zitten om antwoorden te vinden.
Maar wel via de domeinen waarvoor ze bevoegd zijn, hun visie laten wegen op de praktijk, over welke resultaten er moeten zijn of juist niet.
Dat dit niet werkt, is van veel minder belang. En dus dweilen we met de kraan open, lopen kosten maar op en krimpt de groep burgers die via belastingen voor inkomsten zorgen.
Want wees nu eerlijk, hoe politici de bevolking belazert is toch beledigend?
Neem het standpunt van het Vlaams belang, eerst onze mensen!
Wie zijn dat?
Marie en Jef die allebei een alcoholprobleem hebben, eeuwig op ziekenkas staan of Mohammed en Fatima die hun kinderen netjes opvoeden, de taal spreken, en het prima vinden dat hun dochter naar de universiteit gaat zonder hoofddoek?
Het Vlaams belang maakt daar wel degelijk onderscheid op basis van origine en levensovertuiging van, alsof het uitgesloten is dat" wit" marginaal is en "bruin" integratie.
Dat is dus niet zo, maar wel gaat het over verhoudingen, zowel Marie en Jef als Mohammed en Fatima zijn uitzonderingen, behorend tot een minderheid binnen de sociale groep waartoe ze gerekend worden.
De meeste Vlamingen van origine zijn niet marginaal, de meeste moslims niet werkelijk geintegreerd, in die zin dat levensovertuiging geen enkele rol speelt in hun functioneren als werknemer, hun kinderen niet tot risico groepen behoren, en zij niet oververtegenwoordigd zij in allerlei sociale voorzieningen.
Bestaan er hier mechanismen die zorgen dat dit onevenwicht over generaties heen blijft? Zeker weten en iedereen die met die bevolkingsgroepen in aanraking komt erkent dit.
Zijn die mechanismen verbonden aan levensbeschouwelijke, culturele gedragspatronen? Ja hallo zeg..dat dit nog een discussiepunt is bevestigt het probleem.
Niet de politieke visie van mensen in ivoren torens doen de samenleving klikken, maar mensen die er in leven.
Verandering is die sociologische structuren zou de doelstelling moeten zijn, en het is duidelijk dat het beleid van de laatste 50 jaar geen bijdrage deed die tot hogere scholingsgraad , gericht op de arbeidsmarkt, hogere deelnamen van doelgroepen op die arbeidsmarkt , of domweg beheersen van basisvaardigheden in deze samenleving leidt.
Wil je die verandering bereiken dan zal je vrouwen en moeders als hefboom moeten inzetten.
.
|