Wat ik niet begrijp aan dit gelukkig nog goed afgelopen verhaal is dat men die vrouw niet kon vinden, ondanks blijkbaar actieve "gsm". Door veel toeval heeft die vrouw het overleefd. Maar moest ze een betere smartphone gehad hebben was ze al na enkele uren gevonden?
De ingeknelde vrouw kon wel de gsm nooit bereiken die in haar tas op de achterbank van de (omgekeerde) wagen lag.
"Grootscheepse zoekactie" werd blijkbaar opgestart?
Een gsm moet toch te lokaliseren zijn als die aanstaat?
appje of gewoon eigen google-konto of whatever software, ook via net moet dat gaan.
Ik hoef toch maar "zoek gsm" in te geven en dan weet ik bvb waar mijn vrouw ongeveer is? (via maps, men kan de gsm beveiligen of wissen enz..)
Raar dat dit helemaal niet vermeld wordt in de krant, ook in dit lang artikel waar alle details in staan, ook over die gsm in de wagen.
De krant had toch tenminste kunnen opmerken dat men reeds x-jaren een smartphone kan lokaliseren?
Ofwel klopt er niet alles aan dit verhaal. Of het was een oud modelletje van gsm.
Awel dan is het tijd om toch een betere gsm te kopen, in geval van nood hé.
Citaat:
https://www.hbvl.be/cnt/dmf20190731_...-van-een-wagen
Het koppel dat Marie na zes dagen toevallig in autowrak vond: “Plots zag ik de wielen van een wagen”
Dat Marie Bastide (45) uit het Luikse Wanze nog leeft, is een mirakel. Bijna een week lang zat de vrouw gekneld in haar wagen in een metersdiepe gracht. Zonder eten of drinken, tijdens de heetste dagen uit de Belgische geschiedenis. “Een mirakel dat het plots toch is beginnen te regenen, en ze het water dat in haar auto vloeide, kon drinken”, zegt haar vriend. “Een mirakel dat wij haar auto toevallig in die gracht hebben zien liggen”, zegt het koppel dat haar redde.
Ze was die dinsdagavond vorige week onderweg naar huis in Wanze (bij Hoei), na een avondje te hebben doorgebracht bij haar vriend in Awans (bij Luik). Een autorit van een klein halfuurtje, maar Marie Bastide (45) – Corine voor wie haar kent – kwam nooit thuis. Het laatste signaal van haar telefoon was in Saint-Georges-sur-Meuse.
“Daar heeft Corine de E42 verlaten om te gaan tanken”, vertelt haar vriend David. “Toen ze de eerste rotonde naderde, voelde ze al dat de remmen van haar auto niet werkten zoals het hoorde. Bij de tweede rotonde liep het helemaal mis.” De wagen van Corine miste de bocht, werd door een boordsteen de lucht in gekatapulteerd en belandde meters lager in een dichtbegroeide gracht. Door die planten en bomen was de wagen van Corine niet meer zichtbaar vanop de weg. Maar tegelijkertijd heeft die begroeiing haar ongetwijfeld mee het leven gered.
Want de vrouw heeft maar liefst zes volle dagen vastgezeten in haar wagen. Zonder eten of drinken. Terwijl het kwik alle warmterecords verpulverde.
Vriend David en Hadrien, de oudste van haar drie zonen, zetten intussen een grootscheepse zoekactie op poten via sociale media. Zonder resultaat. Corine beantwoordde de ontelbare oproepen op haar gsm ook niet. “Het toestel lag in haar handtas, achterin de wagen. Maar Corine kon zich niet bewegen om te antwoorden of om hulp te vragen”, vertelt David. “Die eerste, bloedhete dagen, heeft ze enorm afgezien. Van pijn en ontbering, maar zeker ook van moedeloosheid. De weg, die dagelijks door zoveel mensen gebruikt wordt, lag zo dichtbij.”
Zaterdag was er dan eindelijk een opsteker voor Corine, toen het begon te regenen. “Beneden in de gracht vloeide het water in haar gekantelde wagen. Eindelijk had ze iets om te drinken. Maandag in de late namiddag hoorde ze dan takken kraken. En stemmen van mensen. Die hebben haar om hulp horen roepen.”
Operatie
“Dat wij haar auto hebben zien liggen, is te danken aan een onvoorstelbare samenloop van omstandigheden”, zeggen Laurence en Olivier Lechantre, die Corine maandag aantroffen. “Wij besloten op het laatste moment om toch maar een boodschap te doen die eigenlijk niet dringend was. Toevallig namen we de pick-up van Olivier, en toevallig keek ik op die rotonde naar die gracht. En omdat ik in de pick-up hoger zit, zag ik toevallig de wielen van de wagen van Corine in de dieperik. Dit is een mirakel. Gelukkig leefde die vrouw nog, ze was zelfs volledig bij bewustzijn. Ze vroeg ons meteen iets om te drinken. En dan een telefoon om haar kinderen gerust te stellen.”
|