[De schoofzak]

Ofwel zijn we in oppositiemodus, ofwel willen we de twijfelaars even laten ruiken hoe het zal stinken?
Wat denken jullie er van?

titel: N-VA gaat volle gas in tegen mogelijke federale coalitiepartners, en zit mentaal al op de oppositiebank
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf201..._BT=2158280038

De aanduiding van Reynders als EU-commissaris is “onaanvaardbaar” en het bijeenroepen van het parlement daarover “een schaamlapje”. Dat zegt N-VA. De partij zit met haar scherpe taal weer volop in campagnemodus. Dat is ook geen toeval. De partijtop gaat er steeds meer vanuit dat ze federaal in de oppositie belandt.

“Ik wil niet wrokkig zijn”, zegt Europees Parlementslid Geert Bourgeois (N-VA). “Ook al heb mijn bedenkingen bij de manier waarop de aanduiding is gebeurd, nu moeten we vooruitkijken. Ik kijk uit naar de plannen van Didier Reynders, en of hij opkomt voor de Vlaamse jobs die door de Brexit op de helling staan.”

Daarmee stelt de voormalige minister-president van Vlaanderen zich opvallend verzoenend op na de aanduiding van Reynders door premier Michel. Opvallend, omdat Bourgeois de enige N-VA’er is die dat publiekelijk doet. Het is ook niet de officiële partijreactie, want die komt van Kamerfractieleider Peter De Roover. En die is wél wrokkig. Afgelopen weekend foeterde hij al over de aanduiding van Reynders als “geen enkele democratische legitimiteit”, “zonder overleg met het parlement” en “opnieuw een Franstalige”. Gisteren deed hij er nog een schepje bovenop. Het nieuws dat de Kamer premier Michel vrijdag oproept om zich te verantwoorden, noemde hij “een schaamlapje”.

Bij de andere Vlaamse partijen roept dat pijnlijke herinneringen op aan de regeringscrisis over het VN-migratiepact. Wekenlang had N-VA dat zogenaamde “Marrakesh-pact” in de regering gesteund, tot dat publiek bekendraakte en de partij ertegen campagne begon te voeren. “Waarom heeft N-VA nu ook niet eerder geprotesteerd toen de naam Reynders viel?”, is bij een regeringspartij te horen. “Voorzitter De Wever heeft de kans gekregen. Premier Michel heeft niet alleen met de regeringspartijen CD&V en Open VLD overlegd, maar ook met PS en N-VA.”
N-VA gaat volle gas in tegen mogelijke federale coalitiepartners, en zit mentaal al op de oppositiebank
Foto: ISOPIX

Blaffen, maar niet bijten

Als verdediging laat N-VA weten dat er geen sprake was van een echt overleg. Het telefoontje van Michel was niet meer dan “een mededeling” om te zeggen dat het Reynders zou worden. Maar dan nog heeft N-VA ook andere kansen laten liggen. Zo had ze via de Kamervoorzitter kunnen vragen om het parlement bijeen te roepen. “Of ze had een eigen kandidaat naar voren kunnen schuiven”, klinkt het bij een regeringspartij. “En als dat niet ging, op zijn minst een andere Vlaamse kandidaat steunen.” CD&V had Kris Peeters voorgesteld, en bij Open VLD circuleerde de naam van Gwendolyn Rutten.

Maar niks van dat alles, dus. Deze saga toont aan dat N-VA weer aanknoopt bij haar strategie om voor het grote publiek te blaffen en achter de schermen niet te bijten. “Voor de galerij”, klinkt het bij de andere partijen. Zeker sinds de verkiezingsoverwinning van Vlaams Belang is aan de Koningsstraat, waar het N-VA-hoofdkwartier zich bevindt, communicatie het ordewoord. Zo heeft Theo Francken in de Kamer een “asiel en migratieteam” rond zich verzameld dat niet alleen wetsvoorstellen moet schrijven, maar hierover ook omstandig moet communiceren.

Ook de voorbije dagen voelde N-VA de hete adem van Vlaams Belang. De extreemrechtse partij kondigde al aan dat ze tegen de aanduiding van Didier Reynders klacht indient bij de Raad van State.

Scherpe kantjes

Dat er intussen ook een federale regeringsvorming plaatsvindt, zet N-VA niet aan tot terughoudendheid, integendeel. Niet zozeer omdat er weinig tot niets beweegt. Wel omdat de partijtop er steeds meer van uitgaat dat ze federaal in de oppositie zal belanden. Dat bevestigen meerdere bronnen bij N-VA.

Officieel houdt de partij het er nog altijd op dat ze “beschikbaar” is, en dat de blokkering de schuld is van de PS. Maar intussen houdt ze steeds minder rekening met zo’n federaal regeringsscenario. Niet zozeer omdat ze er principieel tegen is. Wel omdat ze ervan uitgaat dat het een kwestie van tijd is vooraleer de andere Vlaamse partijen zich verzoenen met het idee van een parlementaire minderheid aan Nederlandstalige kant, en dan zonder N-VA in zee gaan.

Zonder uitzicht op regeringsdeelname is er ook minder reden om de scherpe kantjes ervan af te veilen. Al is het maar om binnenkort als oppositiepartij niet het verwijt te krijgen dat N-VA meegewerkt heeft aan het weinig verheffende schouwspel dat de voordracht van Reynders is geweest.