Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
De levensduurte stijgt niet zo zeer als we voorgehouden worden.
Er zijn een aantal producten schaarser geworden; dus duurder.
Maar zoveel producten zijn enorm goedkoper geworden.
Een draagbare telefoon, waar je alleen maar mee kunt bellen: in het jaar 2000 ongeveer, zal dat 400 euro geweest zijn, en een halve euro per gesprek.
Nu koopt ge dan voor 40 euro, en ge hebt met een eenvoudig abonnement uren gesprek en duizend sms.
Mobiliteit is duur? Voor 65plussers een gans jaar op bus en tram voor 50 euro. Ziet ge ze al zitten op de kusttram? Met hun weinig tijd?
|
Rot verwende kinderen zijn nu de volgende generatie ouders geworden. Die rot verwende kinderen hebben nooit de waarde van geld leren waarderen… hebben nooit leren sparen en eisten krijsend en stampend met de voeten alleen maar dat ze materialistisch grillen steeds weer en opnieuw en opnieuw “onmiddellijk” verkregen om te kunnen stoefen op school of op Facebook.
Deze rot verwende materialistisch gedrochten zijn nu de ouders die om nutteloze dure grillen te kopen extreem dure reizen maken enz. HUN gezin met schulden overladen en zo toxisch maken voor jaren lange problematiek.
Die de maatschappij dan maar zou moeten opvangen volgens hen…de spaarboekjes van hen die niet met geld smijten en sparen voor een veilige oude dag proberen op vijandige manier te annexeren om geld van die “rijken” zo te kunnen verspillend om hun ziekelijk buitensporig gedrag verder te kunnen zetten.
Ondertussen met steeds “meer” egoïsten maar klagen, janken en vooral anderen de schuld geven om zo de grote gaten in hun handen waar € doorstromen alsof het water is te verdoezelen. Vooral weigeren in eigen boezem te kijken of hun levens-standaart “zelf” te normaliseren ten opzichte van hun werkelijk financieel kunnen!
Sorry, hoor ik heb niet geleend voor hen…. Dat deden ze zelf! Wie zen gat verbrand moet dan maar op de blaren zitten. Anderen hoeven daar niet voor te boeten!
Boos op mij….. tijd om gelukkig te worden dan maar.
Als invalide met decennia lang
minder dan het levensminimum kreeg ik nergens leningen, kon ik niets op de poef kopen... moest ik zien te overleven..... maar heb ik dan ook nergens schulden, nog nooit een deurwaarder, incassobureau of schuldeiser aan de deur gehad. Ik heb immers leren overleven met wat ik financieel werkelijk ter beschikking had.
