[Rapture]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het is de essentie van (economische) interactie. Het enige dat waarde heeft, is de nood en miserie van een ander. Wie geen enkele nood heeft, wie niks "nodig" heeft, daar kan je geen zaken mee doen. Dus ELKE vorm van zaken doen is het uitbuiten van de zwakte en miserie van een ander. Wat dat in evenwicht houdt is uw eigen zwakte, die uw nood tot zaken doen evengoed laat werken. De prijs van iets is gewoon de globale ratio van miserie en nood.

Hoe meer nood iemand heeft, hoe meer ervan kan bekomen worden ; hoe meer nood jij hebt, hoe minder je kan bekomen. De markt is de normale regelaar van miserie, de prijs is het niveau van uitgewisselde miserie.

Als ik totaal geen noden heb, dan doe ik niks voor niemand. Dan haal ik U nog niet uit die gracht voor een miljard Euro, want ik zou daar niks mee kunnen doen, ik heb geen noden en dus niks nodig, dus ook geen geld (dat enkel maar een stukje informatie is om dingen indirect te bekomen). Ik ga dan ook niks voor niemand doen.

Als ik enkel maar wat heel futiele noodjes heb, die niet echt belangrijk zijn, dan kan ik overwegen om U uit die gracht te halen aan maximale winst. Dat is geen miljard, want dat gaat gij waarschijnlijk niet kunnen betalen. Ik ga mij dan kunnen veroorloven U te vragen wat gij vindt dat het waard is. Wilt gij niet, is dat voor mij niet erg. Voor minder verleg ik gene vinger.

Maar ik ga misschien concurrentie krijgen van iemand met meer nood, die geld nodig heeft. Die zal ONDER mijn prijs willen gaan om toch maar aan wat geld te geraken. Als die zelf honger heeft, dan zal die U zelfs uit de gracht willen halen voor de prijs van een brood.

Zo zie je maar dat jij goeiekoop uit de gracht kan geraken omdat er anderen zijn die ook miserie en nood hebben.

Goh, in mijn vorige job heb ik veel overtreders zo'n uitleg horen geven als jij nu geeft.

Je weet niet welke voldoening het gaf als hun "eerlijk verdiende" winsten nadien werden verbeurd verklaard en ze financieel zwaar hun broek scheurden.