Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
63In die tijd leefde Jezus, een wijs man, voor zover het geoorloofd is hem een man te noemen. Hij verrichtte namelijk daden die onmogelijk geacht werden, en hij was leermeester van mensen die met vreugde de waarheid tot zich namen. En veel Joden alsook velen van de Grieken bracht hij tot zich.
Een vermoeden van geknoei blijkt uit de onderstreepte tekst. Het is precies of deze (zogezegde authentieke) tekst van Josefus wil laten uitschijnen aan de (christelijke ?) lezer dat Jezus geen gewoon mens is maar veel hoger staat dan een sterveling. Waarom dat zo is, kan de (christelijke?) lezer er gemakkelijk bij denken.
|
Hier kom ik nog even op terug in verband met de vermelding door Josephus van Jezus met de woorden: "63 In die tijd leefde Jezus, een wijs man, voor zover het geoorloofd is hem een man te noemen". Hier wordt niet betwijfeld of Jezus man of vrouw was, hier kan gelezen worden "... hem een mens te noemen. De schrijver suggereert dat Jezus goddelijk was, niet dat hij God was. Dat kan Josephus best geschreven hebben en dat hoeft niet perse een inlassing te zijn door de hand van een christen. Waarom? Omdat dit een bekende manier van spreken was in de Romeinse wereld. Bijzondere mensen werden vergoddelijkt. Een voorbeeld in het NT:
In Handelingen 12 wordt Herodes in Caesarea vergoddelijkt nadat hij op zijn troon gezeten een gloedvolle redevoering heeft afgestoken: "21Op een vastgestelde dag hield Herodes, gekleed in koninklijk ornaat en gezeten op zijn troon, een redevoering tot hen. 22 Het volk juichte hem toe en riep: “Dat is de taal van een god en niet van een mens.” Grote welsprekendheid werd zeer hoog aangeslagen en het volk dacht soms dat goden door middel van een mens spraken.
Dit vindt een parallel in de lof die Cicero wordt gegund door Quintilianus aan het einde van de eerste eeuw, dus lang na de dood van Cicero. Hij stelt dat Cicero niet meer de naam was van een mens, maar de naam van welsprekendheid zelf (Elementaire deeltjes 57 - Cicero; Voorwoord).
Echter, ook als Josephus dit heeft geschreven dan bewijst dat niet dat de Jezus van de evangelies heeft bestaan. Want Josephus kon samenspannen met de evangelist Marcus of hij was zelf de schrijver van dat evangelie. Josephus leefde in Rome en men neemt aan dat het evangelie van Marcus is ontstaan in Rome in dezelfde periode, van 70 tot 100 AD. Deze 'twee schrijvers', beide geschiedkundigen en orators, moeten elkaar hebben gekend. Josephus was in staat om zulk een bedrog te plegen. Althans, hem wordt verweten dat hij over zijn rol in de Joodse oorlog heeft gelogen.