Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo
Dat is nog iets dat afstamt vanuit de tijd dat je geen interesten mocht vragen op leningen aan je geloofsgenoten. Alleen de joden hadden daar geen last mee zodat ze doorgaans ook de schuldeiser waren. Vandaar dat woekeren zo negatief werd.
|
IDD. De enige situatie waar men inderdaad van "woekerprijzen" kan spreken, is van wettelijk opgelegde monopolie situaties, en gedwongen koop/verkoop. Het enige dat echt woekert, zijn belastingen.
Normaal gezien is het zo dat de prijs van iets (als er vrije keuze is) altijd ligt tussen de productiekost en de waarde die de uiteindelijke verbruiker eraan heeft. IDD, niemand gaat systematisch dingen verkopen onder de kost die hij heeft om het te maken (dat kan wel a posteriori gebeuren om de verliezen in te perken natuurlijk, maar niemand plant dat op lange termijn). En niemand gaat iets kopen aan een prijs die hoger ligt dan wat het voor hem waard is. Toch niet op systematische manier. Men kan zich natuurlijk vergissen maar dat is niet gepland.
Als dusdanig hebben we:
(productiekost) -- marge producent --- (prijs) --- marge consument --- (waarde voor consument)
De precieze plaats van de prijs in die marge (die dus de verhouding bepaalt tussen de marge voor de producent en de marge voor de consument) is gegeven door de machtsverhoudingen in de markt.
Als de producent al zijn macht afgenomen wordt, in "perfecte concurrentie" dan streeft de marktprijs naar de productie kost. Als de consument al zijn macht afgenomen wordt, in een monopolie situatie, dan streeft de marktprijs naar de waarde voor de consument.
In een echte markt is het de machtsverhouding, uitgedrukt door vraag en aanbod, die bepaalt waar de prijs ergens valt tussen productiekost en waarde voor de consument.
Maar in elke echte markt gaat zowel de producent als de consument een marge hebben.