Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door satiper
Geboren worden, een toegangsticket tot de arena, 't is te zeggen, de plaats waar de strijd geleverd wordt, niet bij de toeschouwers (geen slechte metafoor).
Al zijn er natuurlijk tss de strijders ook wel wat verschillen.
Als je het vergelijkt met de rest van de natuur, zelfs behoorlijk grote.
Zo is het in de natuur, en zo is het ook bij de mens die nog steeds 1 been in de natuur staat.
Zo is het altijd geweest.
Tot daar gaan we grotendeels akkoord denk ik.
Aan dat laatste koppel jij de gedachte dat het dan ook tot in de eeuwigheid zo zal blijven.
We richten nu onze blik richting toekomst.
Per definitie onbekend terrein.
Ik erken dat jouw visie dus best de juiste kan zijn.
Maar het lijkt me nog steeds de moeite om te proberen deze cyclus waarin we gevangen zitten te doorbreken.
Zoals we nu leven lijkt het wat op de krabbenmand waar ieder probeert zo ver mogelijk van de bodem weg te raken.
Sommigen slagen daar veel beter in dan anderen.
Ze kunnen dan even in de illusie verkeren dat ze het gemaakt hebben.
Misschien net voor het ogenblik waarop ze onverwacht toch weer naar beneden getrokken worden (het leven een strijd, je weet wel …).
Men kan het zich nauwelijks voorstellen dat de krabben ooit een andere houding (strategie)zouden kunnen aannemen.
Ipv mekaar naar de bodem te trekken zouden ze hun spierkracht kunnen gebruiken om mekaar om beurt hoger te hijsen tot ze allemaal uit de krabbenmand verlost zijn en terug de vrijheid (mss het ware doel) kunnen proeven.
Misschien is dat de test die we moeten zien door te komen om dat volgende niveau te bereiken.
Ik weet (je hebt dus gelijk) het gaat in tegen alles wat achter ons ligt.
Ons verleden is een ernstige hindernis om die stap te kunnen zetten.
Maar ik hoop en blijf hopen dat het niet onmogelijk zal zijn.
Dat we bewust stappen in de goede richting leren zetten.
Het bewust worden van de krabbenmand en van wat er buiten ligt kan een eerste stap in die richting zijn.
|
Ik deel jouw mening.
Patrickve is een beetje kortzichtig. Hij kijkt naar het verleden en zet dit op een simplistische manier door naar de toekomst.
Het slagveld zal er altijd zijn maar het verplaatst zich naar een economisch slagveld. En dit slagveld kunnen we ondersteunen, we moedigen zelfs concurrentie aan.
Er zal geleden worden, er zullen winnaars en verliezers zijn, maar de verliezers zullen gewoon wat luxe moeten inboeten en niet hun leven laten.
Met economische verliezers hebben we geen medelijden. Als een bedrijf in faling gaat worden we een beetje gelukkig omdat het ons bedrijf niet is. Slachtoffers van falingen kunnen vaak een nieuw, interessanter leven beginnen.
Oorlogje spelen is passé en zal, indien nodig, overgelaten worden aan machines.