Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pajoske
Elkeen die voldoende capaciteiten heeft om zijn diploma van arts te halen krijgt nu het recht om de studie te doen. Dat had men al jaren eerder zo moeten regelen.
|
Dat gaat *in de praktijk* niet veel veranderen. Omdat de vormingscapaciteiten van de universiteiten de echte grenzen zijn.
Een universitair ziekenhuis kan niet zomaar 2 of 3 keer meer studenten geneeskunde aan.
In Frankrijk is dat van 't zelfde. Het vroegere systeem was een wedstrijd op het einde van het eerste jaar. Je mocht 2 keer meedoen. Dat was een bijzonder hard eerste jaar. Ongeveer 1 op 8 studenten die daaraan begon, werd toegelaten tot de studies geneeskunde. Waarschijnlijk waren 2 of 3 keer meer studenten "bekwaam".
Met veel tamtam heeft Macron 2 jaar geleden het einde van de Numerus Clausus aangekondigd. Het uiteindelijke resultaat is dat het eigenlijk nog moeilijker wordt om geneeskunde te gaan studeren, want de universiteiten bepalen nu zelf de capaciteiten die ze aankunnen, en die gaan van dezelfde orde zijn als voorheen (om bovengenoemde redenen). Maar er werd nu ook een nieuwe mogelijkheid geopend om studenten uit andere richtingen, via een "onderhoud" tot de studies geneeskunde toe te laten. 40% van de plaatsen wordt dus voorbehouden aan studenten die iets anders zijn gaan studeren, maar via een "onderhoud" (met de copain van papa) toegelaten worden tot het 2de jaar geneeskunde. Blijft dus 60% van de plaatsen over voor de normale "studenten" ; die bovendien niet meer mogen dubbelen in het eerste jaar (vroeger mocht men 1 keer herkansen).
Maw, in de praktijk is het zo dat wie geneeskunde wil studeren, nu maar 1 kans krijgt (eerste jaar), en maar 60% van het aantal plaatsen ongeveer zal hebben.