[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Je kan dan de zorg voor het eigen zelf nog steeds een zeer hoge waarde (de hoogste?) toekennen.
Je kan die zorg dan wel proberen te combineren met de zorg voor de ander.

Eigenlijk is dat zowat mijn vertrekpunt om aan politiek (verbetering van het lot van de mens en zijn leefomgeving) te doen.

Mijn idee is dat het idee dat we voor anderen moeten zorgen, de bron is van collectivisme, dat dan weer een einde stelt aan het individu als bestaand, bewust wezen.

Ik neem altijd het voorbeeld van een multi-cellulair organisme. Aanvankelijk vormden die cellen een soort van kolonie die het "leven van alle deelnemende cellen verbeterde". Maar dat slaat rap om (is misschien onvermijdelijk) in een multi-cellulair organisme, dat zijn eigen individualiteit ontwikkelt, en dus zijn eigen doelstellingen. Op dat ogenblik worden de deelnemende celletjes, van "leden van een club" nu "onderdelen van een andere entiteit" en verliezen zij hun individualiteit. Zij worden dan totaal onderworpen - als onderdeeltje - aan het welzijn van de nieuwe entiteit, en moeten dus nu enkel maar efficient, productief en nuttig zijn voor die nieuwe entiteit. Zij mogen niet voorplanten zoals ze wensen, maar enkel op commando, als dat nuttig is voor de nieuwe entiteit (het multi-cellulaire wezen), en moeten zelfs sterven op bevel als dat zo beter uitkomt voor dat multi-cellulaire wezen.

Het is een van de wegen die ik zie die de mensheid kan inslaan: die van het collectivisme. Staten zijn reeds zo een multi-hominide wezens, en die kunnen best uitgroeien tot volwaardige wezens waar wij gewoon biologische onderdeeltjes van zijn. Op een zeker ogenblik zal dat staat-wezen, dat staat-individu, merken dat het beter kan functioneren als het die biologische onderdelen die mensen zijn, vervangt door machines. Dan is het dus beter om die onderdelen-mensen een soort van apoptose laten te ondergaan, en te vervangen door beter werkende onderdelen (machines). Het spreekt vanzelf dat alvorens dat gebeurt, het "individuele menselijke geluk" allang de pot op kon natuurlijk, zoals het "individuele welzijn van een levercel" totaal geen belang speelt als het voor ons lichaam beter uitkomt dat die levercel door een nieuwere versie vervangen moet worden.

Proberen een wereld te maken waar het goed is om geboren in te worden (ongeacht waar en hoe).

Ik denk dat de beste wereld om geboren te worden, die is waar je nooit geboren wordt. Maw "niet bestaan" is het meest aangename "leven" he.