[PeterCC]

Gisteren (28/11/2019) in DS stond er een echt interessant artikel over groene stroom.

Ik zat al jaren met de vraag hoe het mogelijk is dat alle stroomleveranciers een contract met 100% groene stroom kunnen aanbieden terwijl maar 15% van de stroomproductie bij ons groen is.

Dat artikel verklaart die contradictie, en mensen die zo een 100% groene stroom contract ondertekenen worden simpelweg bedrogen. Hun stroom is gewoon dezelfde die iedereen krijgt.

Omdat ik het 100% groene stroom niet kan plaatsen kies ik al jaren het goedkoopste grijze stroom contract, en in de feiten krijg ik dezelfde stroom als al die goedgelovigen die denken dat ze 100% groene stroom krijgen en de wereld gaan redden, maar ik betaal er minder voor.

Dit is de truc:

Het gaat om grijze stroom die via buitenlandse certificaten vergroend wordt. 'Die certificaten zijn te koop voor een appel en een ei'.
De verkopers van de certificaten zijn bijvoorbeeld Scandinavische stroomproducenten. Zo is op IJsland alle stroom groen, omdat die er opgewekt wordt met geothermie en waterkracht. De IJslandse producenten kunnen het groene certificaat te gelde maken, op voorwaarde dat ze de stroom aan hun lokale afnemers als grijze stroom verkopen. 'Zo komt het dat IJslandse afnemers op hun factuur te zien krijgen dat hun stroom deels afkomstig is uit nucleaire energiebronnen, hoewel er in hun eigen land geen kerncentrale is'.

Dit is het artikel: https://www.standaard.be/cnt/dmf20191127_04740994

Mogelijk heeft niet iedereen vrije toegang tot artikels van DS, daarom hieronder de inhoud:

‘90 procent van Vlaamse groene energie helpt de vergroening niet vooruit’

(Uit een campagnefilmpje van energieleverancier Bolt)

Donderdag 28 november 2019 - Van onze redacteur Ruben Mooijman

‘Hoogst bedenkelijk’, noemt Bram Claeys van de Organisatie Duurzame Energie (Ode) de ‘sjoemelstroom’-campagne die energieleverancier Bolt gisteren lanceerde. In een filmpje veegt Bolt de vloer aan met het gros van de groenestroomcontracten in Vlaanderen. Negentig procent daarvan zou geen invloed hebben op de vergroening van de stroomproductie, beweert het bedrijf.

‘Uit de gegevens van de Vreg blijkt dat 80 procent van de groene stroom die in Vlaanderen verkocht wordt, niet uit Vlaanderen afkomstig is’, zegt ?*Pieterjan Verhaeghen van Bolt. ‘Die stroom wordt kunstmatig vergroend door de aankoop van certificaten uit het buitenland. Van de resterende 20?procent is de helft afkomstig uit de verbranding van biomassa, zoals houtpellets. Daarvan kun je het groene ?*gehalte ook in vraag stellen.’

Verhaeghen wil met de campagne het begrip ‘sjoemelstroom’ lanceren in Vlaanderen, een term die afkomstig is uit Nederland. Het gaat om grijze stroom die via buitenlandse certificaten vergroend wordt. ‘Die certificaten zijn te koop voor een appel en een ei. Eén telefoontje volstaat’, zegt Verhaeghen. ‘Deze gang van zaken maakt de leveranciers lui.’

Een trader bevestigt dat er certificaten te koop zijn voor 30 cent per megawattuur. Dat betekent dat de kostprijs om grijze stroom te vergroenen neerkomt op 1 euro per gezin per jaar.

Sjoemel- of streekstroom

De verkopers van de certificaten zijn bijvoorbeeld Scandinavische stroom?*producenten. Zo is op IJsland alle stroom groen, omdat die er opgewekt wordt met geothermie en waterkracht. De IJslandse producenten kunnen het groene certificaat te gelde maken, op voorwaarde dat ze de stroom aan hun lokale afnemers als grijze stroom ver?*kopen. ‘Zo komt het dat IJslandse af?*nemers op hun factuur te zien krijgen dat hun stroom deels afkomstig is uit nucleaire energiebronnen, hoewel er in hun eigen land geen kerncentrale is’, schrijft energiewaakhond Vreg in zijn meest recente Brandstofmixrapport.

Pieterjan Verhaeghen betitelt deze praktijken als gesjoemel, omdat ze niets bijdragen aan de vergroening van de Vlaamse energieopwekking. Maar Ode en de Vreg verwerpen die term. Er ?*gebeurt immers niets illegaals. ‘De link tussen een groen contract en duurzame stroom uit Vlaanderen is niet zo direct’, zegt Dirk Van Evercooren van de Vreg. ‘In Vlaanderen is er gewoon niet voldoende groene stroom voorhanden om aan de vraag te voldoen.’ Op de herkomstvergelijker van de Vreg kan de consument zelf nagaan waar de stroom vandaan komt. Zo zien we dat bij leverancier Mega, die de groepsaankoop van de provincie Oost-Vlaanderen won, een groot deel van de groene stroom uit IJsland komt.

Bolt heeft er zelf belang bij om het systeem aan de kaak te stellen. De leverancier promoot de directe band tussen producent en afnemer. Wie bij Bolt koopt, weet exact van welke windmolen of welk zonnepark de stroom afkomstig is. ‘Streekstroom’, noemt Verhaeghen dat. Hij vindt dat leveranciers alleen oorsprongscertificaten zouden mogen kopen als ze ook de groene stroom zelf kopen. Zo wordt het vergroenen van grijze stroom onmogelijk.

Conclusie: Bolt claimt dat 90?procent van de groene stroom niets bijdraagt aan de verduurzaming van de energieopwekking in Vlaanderen. Dat klopt. Maar de term sjoemelstroom is te kort door de bocht.