Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
Di Rupo was zeker niet de enige Nederlandsonkundige premier. Michel was een uitzondering op die regel. Wat niet wil zeggen dat zijn kennis van de taal van de Belgische meerderheid betrekking had op Vlaamsvoelendheid.
De trend dat Franstalige politici Nederlands machtig zijn is nog piepjong en eerder zeldzaam.
Ik kende een Schotse intelligence-officer die in de Ardennen had gevochten. Hij runde samen met zijn broer the Tower Hotel in Elgin en kwam elk jaar een weekje op "bedevaart" naar Belgium. Hij logeerde in The Queen Ann in Brussel, en bezocht telkens "Bande" in Wallonië. Er schijnt daar een beeld te staan van een bedroefde geknielde man, als herinnering aan wat daar gebeurde tijdens de oorlog. De Schot was er na al die jaren nog altijd van overtuigd dat het Belziekske een eentalig Franstalig landje was. Het verraste hem dat ik een Belgische was die "Netherlands" sprak toen hij op en dag afzakte naar Limburg. Hoe zou dat komen?
|
Had ooit een collega die naar Amerika mocht gaan voor het werk.
Collega sprak geen woord Engels of Frans.
In de luchthaven maakte hij veel plezier, zoveel plezier dat hij verdacht overkwam.
De veiligheidsagenten kregen hem in de smiezen en hij werd opgepakt.
Hij werd ondervraagd in het Frans en in het Engels, verschillende uren aan één stuk.
Z'n andere collega, die wel Engels en Frans spreekt, moest bedelen en smeken om z'n collega te mogen bijstaan.
Blijkbaar wisten die Amerikanen niet dat er in België ook Nederlands gesproken werd.
Uiteindelijk kwam het, dankzijn z'n collega, toch nog goed.